Insomnia.

Subject: Insomnia. Sun Oct 07, 2012 4:12 am

Het was warm, aangenaam warm. De zon scheen door de bomen door, wat zorgde voor een speling van licht op zijn huid. Darren had zijn ogen gesloten, zijn armen lagen onder zijn hoofd- grassprietjes aaide over zijn huid en kietelde zijn wang. Darren kwam hier vaak, tenminste zo vaak mogelijk, waarneer hij tijd had. Meestal niet, maar dan maakte hij gewoon tijd. Na school of na het werk, meestal rond de na middag. En in plaats van dat hij een onderbroek droeg onder zijn spijkerbroek, droeg hij meestal zijn zwembroek. Het was bij zijn levens ritme gaan horen, net zoals slapen en eten, simpelweg gewoon een gewoonte geworden. Hoelang lag hij hier nu, hier in het gras? Lang, waarschijnlijk al zo’n paar uur. Hij was in slaap gevallen, luisterend naar de stilte- het geruis van de bomen, het klotsen van het meer tegen de waterkant. Dat alles brachten hem in een trance toestand, waarbij hij de wereld achter zich liet, en verdween in de zijne diepe gedachtes. Nu hij zo over deze situatie nadacht, was hij wakker geworden. Hij opende zijn ogen, die snel spleetjes vormde tegen het zonlicht in. Darren duwde zichzelf in een zit positie, kort bekeek hij zijn omgeving. Een zucht verliet zijn mond, waarna hij opstond. Op de grond naast hem lag zijn schooltas, en zijn kleding, hij droeg enkel zijn zwem short. Darren liep naar de steiger toe, keek uit over het meer, het prachtige meer. Het zonlicht bracht een goudgeelige gloed over het water. Aan de overkant van het meer was een rijk gevuld bos, met grote groene bomen, en de blauwe lucht maakte alles af tot een perfect plaatje. Het leek een droom, een volkomen wereld, maar het was reality. Darren was hier, stond hier, ademde, leefde en dacht na over de feiten die het leven met zich meebracht. Zijn leven had vele voordelen, maar kende ook nadelen. Maar nu dit moment, moest hij zijn oude leven achter zich laten. En beginnen aan een nieuwe, het leven tegemoet lopen. Hij verheugde zich erop, maar toch voelde het niet zoals hij het verwachte. Maar onbekende gevoelens konden goed zijn, en daar hoopte hij maar op. Darren spande zich en sprong, sprong het water in. Als een scherp mes sneed hij door het water, hij hielt zijn adem in. De onderwater wereld was vredig, rustgevend, Darren begon te zwemmen, recht voor zich uit. Op de helft van het meer kwam hij boven, en liet hij zich op zijn rug drijven. Hij verdiepte zich in de helder blauwe lucht, gevuld met kleine schapen wolkjes. Zo bleef hij liggen, starend naar de lucht die steeds donkerder werd. Kleine licht twinkelingen kwamen al tevoorschijn, en vlak daarna begon het te schemeren. Darren wende zijn blik van de lucht af en begon weer terug naar de steiger te zwemmen. Nogmaals nam hij een teug lucht, en dook hij onderwater. Als hij naar beneden keek was het er aarde donker, maar boven waar hij zwom was het licht genoeg om te kunnen zien naar waar hij zwom. Eenmaal bij de steiger kwam hij boven en trok hij zichzelf omhoog. Water droop van zijn lichaam, zijn haren hingen slap in zijn gezicht. Darren liep over het gras terug naar zijn achtergelaten hoopje kleding, uit zijn tas viste hij een handdoek waarmee hij zichzelf droog maakte. De laag hangende zon hielp bij het droog maken van zijn zwembroek. Darren trok na dat alles zijn spijkerbroek, t-shirt, sokken en gympen aan. Kort ging hij met de handdoek door zijn haar heen, waarna hij zijn tas over zijn schouder wierp en het meer achter zich liet. ‘Tot morgen’ sprak hij het meer toe, in zijn gedachten. Darren verdween tussen de bomen, hij bleef lopen totdat hij een bij een pad kwam en daar op zijn motor stapte. Zijn helm die aan zijn stuur hing wou hij op doen, maar voetstappen hielden hem tegen. Hij draaide zijn hoofd om, en zag een gedaante zijn kant opkomen. Nu weg scheuren zou raar zijn, en wat was er erg aan om af te wachten wat zich hier ook bij het meer voegde. Darren keek naar het naderde persoon, en wachte af, wachte af op wat komen zou.

-Jasper

Subject: Re: Insomnia. Sun Oct 07, 2012 4:53 am

Jasper wandelde het pad af dat naar het meer zou leiden. Hij was opzoek naar de holle boom die hij een paar weken geleden was tegen gekomen. Hij had daar een tas verstopt met aantekeningen. Sommige gingen over de koepel die van de FAKZ was, andere aantekeningen waren van vroeger dat hij kon klein was. Een normaal kind had ze allang weg gegooid. Maar hij niet, hij had ze niet weg gegooid omdat hij sterk geloofde in die aantekeningen. Sommige verklaarde hem voor gek, natuurlijk zat er bij hem wel eens steekje los, maar kom op. Er waren mensen die er nog veel erger aan toe waren dan hij. Hij ging het pad af dat naar het meer leidde en ging verder door het bos. Het was niet echt een diep bos en je kon niet helemaal tot het einde omdat daar ergens de FAKZ op hield, Jasper had het allemaal op geschreven, maar voor het einde van de FAKZ stond een grootte holle boom die hij gebruikte als verstop plaats. Het was niet eens een uur lopen. Hij begon zijn wandeling dan ook maar vlug zodat hij de tas op kon halen en meteen weer terug naar het stadsplein kon. Hij had geen zin om vannacht weer in het bos te blijven. De vorige keer voelde hij zich niet bepaald veilig. Hij vond de boom snel en hij haalde de tas er uit. Hij ging tegen de boom aan zitten en haalde het boek er uit die hij bewaard had uit zijn jeugd. Het was een van de sprookjes boeken waar zijn vader altijd uit voor gelezen had. Een kleine glimlach verscheen rond zijn lippen toen hij het boek opende. Hij was blij dat hij het hier had bewaard en niet ergens in de stad, waarschijnlijk was het dan gebruikt als papier voor een haard vuur. Jasper haalde ook nog een klein zwart boekje uit zijn tas. De eerste paas bladzijdes stonden vol gekrabbeld in een bijna onleesbaar handschrift. Het was het verhaal wat hij ooit had opgeschreven over zijn moeder. Zijn vader had vertelt dat ze was overleden bij zijn geboorte en dat zij hem de naam Jasper heeft gegeven. Toen Jasper aan zijn vader had gevraagd waar ze was zei hij altijd dat ze in Neverland woonde. Toen zijn vader zelfmoord had gepleegd vertelde hij ook dat ze samen naar Neverland gingen, jammer genoeg had Jasper nooit gegeten van het gif dat zijn vader in het eten had gedaan. De andere bladzijdes stonden vol met tekeningen van hoe Neverland er uit moest zien. Hoe de mensen daar er uit moesten zien en hoe ze daar leefde. Natuurlijk was het allemaal belachelijk. Hij was 16 jaar en geloofde hier nog steeds in? Jasper wist niet zo goed wat hij moest geloven, hij was ooit eens in een kerk geweest waar ze hem vertelde dat hij een kind van de duivel was omdat hij zijn moeder had vermoord. Maar hij had het niet expres gedaan en nadat zijn vader overleden was het enige hou vast hij nog had was Neverland. Jasper schudden zijn hoofd en toen hij het boekje door gebladerd had merkte hij op dat het al begon te schemeren. Hij gooide de spullen in zijn tas en deed hem op zijn schouders. Hij moest nog een stuk terug lopen dus besloot hij maar om de boeken gewoon mee te nemen. Toen hij na een tijdje weer terug was bij het pad merkte hij op dat hij niet de enige was. Niet ver voor hem liep nog iemand. Toen hij dichtbij genoeg was zag hij dat de persoon een motor had. Zou hij ouder zijn? zou hij de poef hebben overleefd? Jasper moest er niet aan denken om gepoefd te worden. Wat zou er dan gebeuren? De persoon zag er niet dreigend uit dus besloot hij maar om te praten.
"Hallo?" Vroeg Jasper zachtjes terwijl hij dichterbij kwam en nu ook beter zichbaar was voor de andere persoon.

Subject: Re: Insomnia. Fri Oct 19, 2012 10:26 pm

De gedaante naderde al snel, voegde zich bij hem en bekeek hem van een kleine afstand. Darren stapte van zijn motor af, het zou anders allemaal een beetje schichtig overkomen. En dat was Darren zeker niet. Hij liet zijn ogen over de vreemdeling heen gaan, zijn eerste indruk; wat een apart haar. Darren kon nog maar net verhinderen dat zijn mond open zou vallen. Maar niet zonder een rede, het haar van de jongen was knal roze. Nouja, een hele pluk aan de voorkant. Darren probeerde zijn blik af te wenden van het haar maar het lukte niet, na toch even ordinair te staan gestaard te hebben wende hij zijn blik af en keek hij gewoon zoals hij dat altijd deed. 'Hallo?' Sprak de vreemdeling, 'Ey' Darren knikte kort met zijn hoofd, en legde zijn hand op het stuur van zijn motor. En zijn andere hand plaatste hij in de zak van zijn leren jas. Een geur van rotte bladeren en een andere vreemde geur drong zijn neus binnen toen zijn Cheeta ruik zintuig voor even naar boven kwam. Evenals zijn hoor zintuigen, waarbij hij de hartslag kon horen en het ruizen van de wind. Allemaal van die belangrijke details in een omgeving en moment als deze. Tenminste voor Darren dan. De hand in zijn leren jack balde tot een vuist, 'Wat brengt jou hier op een verlaten plek als deze?' Zijn woorden rustig, te netjes voor zijn doende. Maar Darren was zowieso de laatste tijd niet zichzelf geweest, hij moest wel. Want als hij dat niet deed dan was hij waarschijnlijk allang al dood geweest. Zijn helder blauwe kijkers gleden naar de achtergrond van de vreemdeling, waarna ze weer terug gleden en hij het gesprek vervolgde. 'Ik kom hier meestal om te zwemmen, you know.. het water is geweldig hier. Hij kon er een vriendelijke glimlach nog net van afbrengen. Een plotste wind schuurde door de bomen door. Darren wachte af, hij had zijn woord gedaan. Hij was immers altijd super slecht in dit soort gesprekken, vooral met het vrouwelijke geslacht. Dus dit viel nog dik mee.

Subject: Re: Insomnia. Wed Oct 31, 2012 10:57 pm

De jongen stapte af van zijn motor, Jasper nam een klein stapje achter uit om zich weer te vermengen met de schaduw. 'Wat brengt jou hier op een verlaten plek als deze?' Jasper beet zachtjes op zijn onderlip terwijl hij even door de bossen heen keek. Daarna richtte hij zijn blik weer op de jongen voor hem.
"Dat kan ik ook aan jouw vragen." Zei Jasper met een lage stem. Hij bekeek de jongen een goed, hij zag er niet bepaald dreigend uit. Maar ja de meeste zagen er niet dreigend uit omdat ze kinderen waren. Maar als je ze beter leerde kennen konden ze vreselijk zijn voor elkaar.
"Ik was in het bos hier achter, ik moest gewoon even uit de stad." Glimlachte Jasper en hij nam zijn stap naar voren zodat hij weer in het licht stond. 'Ik kom hier meestal om te zwemmen, you know.. het water is geweldig hier.' Jasper glimlachte breed. Hij kon nu wel zeggen dat de jongen geen bedreiging voor hem. Uiteindelijk was Jasper niet bang uit gevallen voor andere mensen. Maar toch hield hij andere liever op een afstand als ze niets goeds in de zin hadden.
"Het water is prachtig ja." Zei Jasper, hij had het zelf ook een paar keer gezien. Hij zelf zat het liefst gewoon op het strand. Als je dan een klein stukje langs de kust liep, dan kwam je bij een stuk duin waar je over heen kon klimmen en daar achter zat een soort kuil waar hij een klein kampvuur maakte. De laatste keer zat hij daar met Isa, toen waren ze aan het stoeien op het strand en...
Dat laatste deed er niet veel toe, Isa was gewoon een goeie vriendin niet meer. Jasper schudden lichtjes zijn hoofd om de gedachte kwijt te raken. Hij keek naar de jongen en nam nog een stap naar voren.
"Ik ben Jasper trouwens." Glimlachte hij naar de jongen.

[Sorry dat je zo lang moest wachten, was het helemaal vergeten O.o]