Just two kids stupid and fearless

Jasper rende over de straten zo snel als hij kon. Hij hoorde het geschreeuw achter hem en de woedende voetstappen die hem achter volgde. Zijn hartslagen kwamen tussen zijn gehijg door terwijl hij bijna viel toen hij een hoek om ging. Hij hervatte zich snel en sprintte vlug door. Hij vond het irritant dat zijn gitaar tas in de weg zat, als hij die niet had was hij waarschijnlijk nog sneller. Het geschreeuw kwam dichterbij en Jasper kon hun zien toen hij zich even omdraaide bij nog een hoek om gaan. Hij zou het niet lang genoeg volhouden. Jasper schoot een steegje binnen en hield zijn hand voor zijn mond. Hij zag de jongens voorbij rennen en nog steeds naar hem schreeuwend. "Kom hier dief! Rotzak!" schreeuwde de grootste terwijl hij met een houten honkbal knuppel boven zijn hoofd zwaaide. Jasper lachte zachtjes toen ze de hoek om gingen nog steeds achter hem aan. Hij kwam uit het steegje vandaan en hijgde nog zachtjes na. Hij haalde even diep adem en haalde het zakje van zijn riem die hij mee gestolen had van de jongens. Yep hij had gelijk een half brood een appel en een klein stukje kaas. Het was niet veel maar genoeg voor twee mensen. Misschien dat hij nog wat over hield van het brood, dat konden ze dan nog morgen ochtend op eten als ze op het strand bleven vannacht. Jasper stopte het eten in zijn voor vak van zijn gitaar tas en gooide hem weer over zijn schouders. Hij had met Isa afgesproken op het strand. Zij was het eerste meisje dat zich bij zijn bende had aangemeld, ze was sowieso de eerste die zich had aangemeld, maar dat deed er niet toe. Toen Jasper helemaal op adem was begon hij richting het strand te lopen. De jongens die hem achterna zaten zullen nu zo onder hand wel weer de andere kant op zijn gelopen omdat Jasper niet meer in het zicht was. In elk geval dat hoopte Jasper. Anders zou hij ze weer tegen komen. Voor het geval dat kon Jasper beter de verkorte route nemen door de steegjes van de stad.

In een paar minuten was Jasper aangekomen op het strand. Hij schopte door het zand en keek naar de grond. Het viel hem pas later op toen hij al bijna op de plek was waar hij samen met Isa had afgesproken, maar er waren al voetstappen in het zand. Het was niet meer heel goed te zien door schemer die al vroeg viel. Jasper twijfelde eerst of hij gewoon naar de plaats moest lopen omdat hij natuurlijk wat later was dan afgesproken en Isa daar gewoon kon zijn. Jasper beet zachtjes op zijn onderlip en besloot maar gewoon om voorzichtig er op af te lopen. Hij sloop haast over het zand naar de afgesproken plaats. Het was achter een zand heuvel bij een stuk strand waar bijna niemand kwam. Hij en Isa hadden er wel vaker afgesproken omdat je daar heel beschut zat. Jasper klom de heuvel op en toen hij weer naar beneden ging zag hij Isa al zitten op het zand. Hij liep op Isa af en zetten zijn gitaar tas op de grond.
"Sorry dat ik zo laat ben, ik had een klein probleempje." Zei Jasper terwijl hij even naar Isa keek. Isa was een mooi meisje, mager maar wel erg mooi. Ze had grijs, groene ogen die je soms heel indringend aan konden kijken. Haar lange blonde haren leken altijd perfect over haar schouders te vallen. Jasper daar in tegen had gewoon bruine ogen en zijn haar zat altijd door de war. De roze pluk die hij ooit leuk vond om in zijn haar te verven was soort hobby geworden en qua lichaamsbouw was hij ook niet heel bijzonder. Gelukkig was hij nog net zoals Isa vrij lenig, maar dat kwam eerder omdat Jasper zoveel inbraken pleegde om aan eten te komen. Jasper haalde uit zijn gitaar tas het zakje waar het eten in zat. Hij haalde het er uit en legde het op het zakje.
"Maar we hebben wel eten." Zei hij met een glimlach.

Isa keek naar de kleine knul die met een speelgoed pop rond liep, het was een schattig jochie dat moest ze toe geven. Ze was best dol op kinderen, vooral sinds ze een miskraam heeft gehad. Isa grinnikte toen het knulletje een barbiepop pakte en zo verder speelde. Ze keek om haar heen en zag dat iedereen het druk had. Uiteindelijk lande haar blik op de klok en zag dat ze nog een paar uur had. Ondanks dat ze hier al een hele tijd was, kende ze enkel nog maar Jasper en zijn bende natuurlijk. Ze hoorde er namelijk bij. Wat ze echt heel leuk vond, aangezien ze er wel van hield om bij mensen te zijn. Ook al hield ze er ook van om af en toe alleen te zijn. De rest van de paar uurtjes gingen zo voorbij en voor ze het wist was ze klaar en kon ze gaan. Isa stond dan ook op, pakte haar tas en liep er vandoor. Eenmaal buiten deed ze meteen haar schoenen uit en begon aan haar wandeling naar het strand. Daar had ze zoals gewoonlijk met Jasper af gesproken. Isa maakte haar schoenen aan haar tas vast en liep door de straten. Ze hield er niet van om schoenen aan te hebben. Van jongs af aan liep ze al op blootte voeten, zodra ze dan ook uit school was gingen haar schoenen uit. De buren vroegen altijd aan haar of haar ouders geen schoenen kon kopen. Natuurlijk was dat maar een grapje. Hier door kon ze haast over elk ondergrond lopen zonder schoenen. Na een tijdje kwam ze op het strand en keek ze om haar heen. Het zou niet lang meer duren voor de zon onder ging. Isa was benieuwd of hij er al was. Ze was natuurlijk te vroeg, maar ze was altijd al aan de vroege kant aangezien ze niet graag te laat kwam. Isa liep door en kwam al snel bij de heuvel, ze rende de heuvel op en af en liet zich uiteindelijk in het zand zakken. Isa zat al een tijdje in het zand en beet op haar lip terwijl ze wachtte tot dat Jasper eens kwam. Ze maakte zich altijd zorgen als hij te laat was. Ze was bang dat hem wat over komen was. Dat hij op gepakt was of nog erge dat hij dood was. Zo moest ze niet denken, hij zou vast over enkele minuten bij haar zijn. En ze had gelijk ook. Het duurde namelijk niet lang voor ze een gitaar koffer naast haar zag. Met een glimlach keek ze naar Jasper op. Ze vond het wel commies, het eten was haast op en meneer liep met roze haar verf rond. Maar ze moest bekennen dat het hem goed stond. Het was best een mooie jongen, hij moest zich echter alleen wel scheren. Maar dat vond zij. "Sorry dat ik zo laat ben, ik had een klein probleempje." Ze keek toe hoe hij naast haar plaats nam en schudde kort haar hoofd. "Dat had ik al wel verwacht" Isa beet op haar lip en keek toe hoe Jasper iets uit zijn koffer haalde. "Maar we hebben wel eten." Een glimlach sierde haar gezicht toen ze zag wat hij nu weer mee genomen had. "Oeh kaas" Meteen pakte ze een snee brood en at het op. Het voelde goed om toch elke keer wat te kunnen eten. Die eenmaal op boog ze naar hem toe en drukte een kus tegen zijn wang. "Bedankt, ik zou niet weten wat ik zonder jou zo moeten." Voor nu had ze genoeg gehad en pakte dan ook Jasper zijn gitaar. Ze legde die op haar schoot en liet haar vingers over de snaren gaan. Ze wist hoe veel de gitaar voor Jasper betekende dus ze was er voorzichtig mee. Aarzelend zette ze hem goed en liet haar vingers over de snaren gaan. Kort beet ze op haar lip waarna ze aarzelend maar zachtjes begon te zingen.

"Young girl, don't cry
I'll be right here when your world starts to fall
Young girl, it's all right
Your tears will dry, you'll soon be free to fly"

Kort stopte ze met zingen en keek naar de zee, uiteindelijk richtte ze haar blik weer op de gitaar en ging verder.

"When you're safe inside your room you tend to dream
Of a place where nothing's harder than it seems
No one ever wants or bothers to explain
Of the heartache life can bring and what it means"

Lachend stopte ze en schudde haar hoofd. "Ik kan toch niet zingen," Isa legde de gitaar weer op haar schoot en pakte nog een snee brood, dit keer deed ze er wel wat kaas op. Terwijl ze hem op at bekeek ze Jasper. "Je ziet er goed uit wist je dat." Vroeg ze met een grote grijns en knipoogde naar hem.

"Dat had ik al wel verwacht" Jasper glimlachte en haalde een beetje onhandig zijn schouders op. Voor hem was het normaal om eten mee te stelen en daarna de vluchten, hij had het zijn hele leven gedaan. Het brood stelen van deze jongens was dan eigenlijk ook een makkie, alleen was het jammer dat hij net op het takje stond dat brak en de jongens hun aandacht had getrokken. Jasper liet zich naast Isa op het zand zakken en ging in kleermakerzit zitten. Jasper vond het fijn dat Isa blij was met de kaas, hij zelf had het ook al lang niet meer gegeten en vroeg zich dan ook af waar de jongens de verse kaas vandaan hadden gehaald. "Bedankt, ik zou niet weten wat ik zonder jou zo moeten." Jasper voelde zijn wangen rood worden doen hij de lippen van Isa tegen zijn wang aanvoelde. Hij was niet zo gewend dat meisje hem op zo'n manier benaderen. Het duurde dan ook even voordat hij weer helder antwoord kon geven.
"Je... Je had het vast ook wel zonder mij gered." Zei Jasper zachtjes en hij pakte vlug een sneedje brood en begon dat op te eten. Hij probeerde Isa haar blikken te vermijden en was dan ook zeer blij dat ze haar aandacht op zijn gitaar legde. Niemand mocht aan zijn gitaar komen en een gruwelijke dood stond er dan ook echt tegen over als iemand aan zijn gitaar zat, maar Isa mocht het wel. Zij was de enige die het mocht.

Terwijl Jasper rustig door at en Isa nog steeds niet aan keek, hij hoorde hoe de stem van Isa samen smolt met de klanken van de gitaar. Eindelijk durfde hij haar weer aan te kijken en zag hoe ze daar met de gitaar op haar schoot rustig aan het zingen was. Jasper neuriede zachtjes mee op het liedje. Hij kende de tekst niet echt, maar het deuntje wel. "Ik kan toch niet zingen," Jasper glimlachte en zei met volle mond.
"Dat valt best mee." Hij merkte zelf hoe on charmant het was en slikte het stuk brood vlug door. "Dat valt best mee." Zei Jasper iets zachter met een klein glimlachje. Jasper pakte de gitaar aan van Isa en zetten die op zijn schoot. Hij begon zachtjes over de snaren van de gitaar te strijken en speelde een klein melodietje. Hij was verbogen over de gitaar en kon even de realiteit buiten sluiten, maar Isa wist hem weer met beide benen terug te zetten. "Je ziet er goed uit wist je dat." Jasper keek op naar Isa en voelde het bloed naar zijn wangen stijgen.
"J-jij ook." Zei Jasper bijna onhoorbaar en liet zijn handen weer over de gitaar strijken. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en keek weer naar zijn gitaar. Hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen. Isa was zeker een mooi meisje om te zien, maar wat moest hij nou terug zeggen. Hij zag Isa gewoon als een maatje, ze was dan wel een meisje maar ze kon zich soms gedragen als een jongen. Terwijl hij op zijn gitaar speelde keek hij soms van uit zijn ooghoeken naar Isa, maar als haar blik kruiste keek hij vlug weer naar zijn gitaar.