♠ Nadine Shizue Favre

♠ Character
[ Cynisch | Doorzetter | Nadenkend | Onafhankelijk | Zelfverzekerd ]

[ Cynisch ] Dankzij de eeuwige afkeur van haar vader is Nadine best sterk geworden op mentaal gebied. Harde woorden zijn niets meer dan een nietig en zielig briesje in haar gezicht die ze zonder enige problemen kan negeren. Zelf kan ze soms ook wel eens wat felle opmerkingen maken en sarcastische opmerkingen maken lijkt een hobby van haar te zijn. Soms zijn ze zelfs zo sarcastisch dat men denkt dat ze dom is, wat haar overigens ergens wel irriteert omdat zij niet degene is die dom is maar de persoon die het niet snapt.

[ Doorzetter ] Je zult Nadine nooit zien opgeven als iets de eerste keer niet lukt. Opgeven is voor zwakke mensen en als je hier wilt overleven dan mag je dat niet zijn. Ze zal net zolang doorgaan totdat iets lukt, zij het ook zo dat ze er niet tegen kan als ze iets niet kan. Het is niet zo dat ze graag wilt uitblinken in dingen, maar ze kan niet tegen limieten en daarom wilt ze die doorbreken.

[ Nadenkend ] Nadine is niet het persoon die zich zomaar in onheilspellende situaties stort als er nog een andere optie is. Ze zal altijd goed nadenken over wat ze precies gaat doen en hoe ze het uitvoert. Precisie is erg belangrijk voor het meisje en daarom probeert ze alles ook zo keurig mogelijk uit te plannen.

[ Onafhankelijk ] De enige persoon waarmee Nadine een speciale band had was haar jongere broertje, maar omdat zij deze altijd moest helpen werd ze niet aanhankelijk. Eerder onafhankelijk. Ze wist prima wat ze zelf deed en had niemand mening nodig. Voornamelijk na het verlies van haar broertje werd het pas goed zichtbaar. Ze heeft nu al een lange tijd voor zichzelf moeten zorgen en heeft daar zelfs het idee uit gehaald dat ze de hele wereld in haar uppie aan kan en dus niemand nodig heeft.

[ Zelfverzekerd ] Als Nadine eenmaal een goed plan heeft verzonnen kan niemand haar nog overtuigen dat het misschien niet zal werken. Nee, ze vindt zichzelf niet slimmer dan anderen: maar is wel altijd zeker van zichzelf en haar instinct. Tot nu toe is ze nog maar één keer in de problemen gekomen in de FAKZ en dat was toen ze er pas was, het telt dus niet. Daarmee heeft ze zichzelf bewezen dat ze prima weet wat ze doet.

♠ Family
[ Midori Sorano Nakamura - Favre ]
"Mijn moeder? Tja, ik vind haar hebberig. Ik zou een moord hebben gedaan voor haar groene ogen, maar natuurlijk kreeg ik die niet. Niet dat het me nog veel uitmaakt, tegenwoordig koop je niks meer met mooi-zijn. Of tenminste niet meer zoveel als in de normale wereld, die hier verborgen is achter een muur."
[ Ethan Lorenzo Favre ]
"De man die altijd commentaar op mij had. Nou eigenlijk vanaf het punt dat ik ophield met perfect zijn. Als hij me nu zou zien zou hij vast trots op me zijn, daarvan ben ik overtuigd. Zijn kleine meid die zich prima weet te redden in een hel zoals dit. Hoewel ik betwijfel of hij al mijn acties wel zo goed vind op het moment. Of het nog wat uitmaakt: nee, hij is hier toch niet."
[ Kazuki Cecil Favre ]
"Kazuki... Ik wil hem nog altijd zeggen dat het me spijt en er dan ook echt een reactie op terug krijgen. Het is mijn schuld dat hij er nu niet meer is... Als ik gewoon was gebleven of hem mee had genomen... Het was dom geweest, ik had niet goed nagedacht. Hoe had ik dat krot aankunnen zien als veilig? Ik was een idioot en mijn fout... Het kostte Kazuki zijn leven."

♠ Appereance × Human
[ Bruin | Honing | Imperfectie | Onopvallend | Popje ]

[ Bruin ] Nadine haar ogen zijn niet echt speciaal. Haar Aziatische genen maken zich kenbaar bij de vorm van haar ogen, deze zijn niet rond maar ovaal vormig. Verder zijn ze gewoon bruin gekleurd, als je dichtbij bent en goed kijkt kun je zien dat ze kleine moedervlekjes op haar iris heeft.

[ Honing ] De waarheid achter de haarkleur van Nadine is dat ze het verft. Van haarzelf is het bruin en ze is ook een brunette, maar ze verft het al voor een hele lange tijd blond. Echter niet gewoon blond, maar meer een zachtere variant. Meestal wordt het omschreven als honingkleurig.

[ Imperfectie ] Vroeger was Nadine in veel opzichten perfect qua uiterlijk, maar aan dat alles kwam abrupt een einde in de FAKZ. Ze is toen ze hier pas kwam in de nesten geraakt en is toen getekend voor haar leven. Een groot litteken tekent zich af op haar lies.

[ Onopvallend ] Toen alles nog normaal bestond Nadine haar kledingkast uit vrij moderne kleren, ook sommige opvallende stukken en ze schaamde zich ook niet om deze te dragen. Tegenwoordig houdt ze het vrij simpel, wil juist niet opvallen. Een skinny jeans, trui en vest zijn genoeg. En haar sneakers die ze dag in dag uit draagt zijn haar favoriete schoeisel geworden.

[ Popje ] Nadine heeft de bouw waar ieder meisje van droomt: lang en slank. Ze is geprezen met een goede spijsvertering, een goede lengte (172 cm) en ziet er ondanks alles nog gewoon uit. Ze heeft mooie lange benen. Haar rondingen zijn niet super opvallend, maar ze zijn er wel.

♠ Appereance × Animal
[ Bleek | Donzig | Elegant | Klein | Schattig ]

[ Bleek ] Als Akita Inu is Nadine vrij bleek gekleurd. Zelfs de oranje markeringen - die gewoon zijn zoals bij de standaard - zijn bleker dan bij andere honden. De gedeeltes die normaal crèmekleurig zijn, zijn bij haar wit. En de gedeeltes die oranje, bruin of gelig zijn, zijn bij haar dus crèmekleurig. In de schaduw lijkt ze wel wat meer op anderen, door het geringe licht.

[ Donzig ] Zoals Akita Inu's betaamd heeft Nadine een erg dikke vacht. Dit kan soms al resultaat hebben dat ze het snel warm heeft en dus wat eerder de schaduw opzoekt in haar dierlijke vorm. Voornamelijk om die reden rent ze liever 's nachts rond als dier dan overdacht.

[ Elegant ] Al Nadine haar bewegingen hebben een bepaalde gratie, net zoals bij haar menselijke gedaante. Zelfs een kat zou nog jaloers zijn op haar lenigheid - ondanks dat ze een hond is. Ze kan zich werkelijk overal doorheen wurmen en doet dat ook nog op een charmante manier. Ondanks haar schattige uiterlijk en haar dikke vacht, is ze wel een elegant dier.

[ Klein ] In vergelijking met mening Akita Inu is Nadine toch net wat kleiner. Niet super veel, maar het verschil is wel te zien als je haar naast een ander zet. Niet dat je hier de kans voor krijgt, haar te pakken krijgen is vrij moeilijk soms.

[ Schattig ] Grote ogen, een lief snoetje en ook nog eens klein van stuk. Nadine haar ogen zijn donker en mooi rond in haar dierlijke vorm en hebben soms zelfs een hypnotiserend effect op anderen. Haar mond is zo geplooid dat het net lijkt alsof ze altijd lief glimlacht, terwijl honden dit eigenlijk niet eens kunnen.

♠ History
Nadine had ouders die erg welvarend waren, maar dankzij dit moest zij het perfecte kind spelen. De perfecte dochter. Altijd de hoogste cijfers van de klas, kon wel drie instrumenten zonder enige problemen spelen en natuurlijk waren haar overige hobby's erg beschaafd. Het is dan ook geen wonder dat het kind uiteindelijk brak door al de druk. Haar broertje was toen allang geboren. Zij was dertien - een beginnende puber - en hij was pas acht jaar.
Langzaam begon het meisje te protesteren, typerend voor een puber, maar bij Nadine was het toch wat erger dan bij anderen. Ze voelde zich eens vrij en vond het heerlijk, dat gevoel. Ze stopte met het spelen van al die belachelijke instrumenten en die bekakte sporten mochten ook weg van haar. Haar passie lag bij heel iets anders: zingen. Het was geen opera, of iets anders klassiek, nee het was gewoon pure rock muziek en natuurlijk moesten haar ouders het weer afkeuren. Veel trok ze zich er niet van aan, de enige wiens mening haar interesseerde was die van haar broertje: Kazuki. Jammer genoeg was deze blind op de aarde gekomen, maar juist daarom hield ze zoveel van zingen; hij leek het altijd erg fijn om naar haar te luisteren.

Op een dag stelde haar broertje voor dat ze eens mee moest dan aan een van zo'n talentenjacht dingen. Zelf wist ze het niet zo zeker. Het probleem was namelijk dat er nooit echt audities voor zoiets in de buurt waren, wat erg jammer was, want natuurlijk wilde ze het dolgraag proberen. Zingen was inmiddels alles voor haar geworden en zelfs haar cijfers op school leden eronder. Niet dat ze dat erg vond.
Uiteindelijk besloot ze toch om met het vliegtuig naar een plek te gaan waar er audities waren. Na lang aandringen van zijn kant nam ze Kazuki met zich mee. En zo kwam ze dus aan in Perdido Beach - een dag voordat het levens-veranderde event gebeurde.

De eerste dag overnachten ze gewoon en de volgende dag gaan ze naar de audities. Alles ging gewoon normaal, maar na haar audities begon ze wel wat dingen op te merken. Er waren wel bijzonder veel kinderen, of dat moest aan haar liggen. Echter negeerde ze het gewoon, dacht dat er niets bijzonders was. Ze moesten zo snel mogelijk weer terug naar huis, dat was het enige wat belangrijk was voor haar.
Ze wachtten en wachtten, maar de bus kwam maar niet. Uiteindelijk besloot Nadine er maar lopend naartoe te gaan, ondanks al de protesten van haar broertje. Anders zouden ze er helemaal nooit komen, toch? Echter beseft ze zich dat er iets mis is wanneer ze onderweg zijn naar de volgende bushalte. Er zijn helemaal geen volwassene meer. Helemaal nergens. Wanneer ze de situatie volledig inziet besluit ze onderdak te zoeken in een leeg-staand huis. Kazuki en zij overnachten hier en blijven er daarna nog een nacht.
De honger slaat langzaam toe en wanneer haar broertje begint te klagen hierover besluit ze erop uit te gaan. Ze zegt haar broertje in het huis te blijven, wat er ook gebeurt, en dat ze zo snel mogelijk weer terug zou zijn.
Ze stuit op een supermarkt en besluit hier een kijkje te nemen. Eenmaal binnen treft ze een lege plek aan. Alles is leeggehaald, geplunderd of hoe je het ook wilt noemen. Toch hopend dat er iets te vinden is gaat ze opzoek tussen de schappen. Alles is leeg en er is niemand te bekennen, maar toch heeft ze het gevoel dat ze bekeken word. Niet wetend wat te doen verstopt ze zich, maar het gevoel blijft. Echt tijdsbesef heeft ze niet, maar wanneer ze merkt dat het donkerder wordt komt ze toch maar weer tevoorschijn: ze moet op tijd terug zijn bij haar broertje, kan hem niet te lang alleen laten.
Wanneer ze op haar terugtocht is krijgt ze opeens weer het gevoel alsof ze achtervolgt wordt. Instinctief-matig begint ze te rennen, omdat het als een dreiging aanvoelt. Ze slaat een willekeurig steegje in, maar het pad wordt geblokkeerd door afval. Voornamelijk ijzer. Bang voor hetgeen dat achter haar aankomt, als er al iets achter haar aankomt, probeert ze zich een weg te banen door het afval. Dit gaat echter niet goed en ze raakt gewond door een kapotte, ijzeren pijp. Te bang om zich nog te bewegen verstopt ze zich in die steeg en besluit daar te overnachten, ondanks dat ze bijna niet slaapt.
De volgende dag komt ze pas weer aan bij het leeg-staand huis. Echter kan ze haar broertje nergens vinden, doorzoekt het hele huis en treft hem aan in de kelder. Levenloos. Hij is dood. Iets of iemand heeft hem op zijn hoofd geraakt, het is een open en lelijke wond. Net zoals haar wond bij haar lies. Echter was deze wond hem fataal. Waarom dit is gebeurt en wie het heeft gedaan weet ze niet. Ze is er tot op de dag van vandaag nog mee bezig, om de dader te vinden.

Dankzij de slechte zorg aan haar wond werd het een litteken. Een week na het overlijden van haar broertje, waar ze nog steeds mee zit, wordt ze zeventien. Er komt een stemmetje in haar hoofd, niet afkomstig van haar of haar fantasie, maar wat dit stemmetje zegt is wel aanlokkelijk en bijna valt ze ervoor. Echter komt dan die licht rebelse kant van haar naar boven, begint te protesteren. Voornamelijk omdat er ineens gesproken werd over haar broertje en dat pikte ze niet.
Ze heeft er nu nog steeds last van, die stem en spreekt deze soms hardop tegen: waardoor mensen het idee krijgen dat ze hardop tegen zichzelf praat. Ook is ze nog steeds opzoek naar degene die haar broertje van het leven heeft beroofd, want ze is ervan overtuigd dat iemand het gedaan moet hebben. Iedereen behalve hijzelf en zijzelf.