Jasper
Aantal berichten : 159
Karakter Leeftijd: 16 Partner: I can be your lost boy, your last chance. Groep: The Lost boys
| Subject: I can be your Lost Boy <3 Wed Oct 03, 2012 11:52 am | |
| ||STIL|| ||LOST BOY|| ||MUZIEK||"Wendy we can get away I promise if you’re with me, say the word and we’ll find a way I can be your lost boy, your last chance Your "everything better" plan Somewhere in Neverland" ||ALGEMEEN||Naam:Jasper Autumn Leeftijd:17 jaar Geslacht:Jongen Oriëntatie:Hetero Afkomst:Hij weet niet precies waar hij vandaan komt, dus houdt hij het er maar bij dat hij uit Neverland komt. Familie:Jasper weet niet precies wie zijn ouders zijn. Hij heeft alleen een oude foto van een jonge vrouw en man. Jasper denkt dat, dat zijn ouders zijn. Jammer genoeg heeft hij alleen die kans gehad om zijn vader heel even te kennen, maar hij weet niet meer wie hij is. Drie voorkeurs banen: ~ Soldaat ~ Wacht ~ Grafgraver ||UITERLIJK||Dier:Wolf Haarkleur:Donker bruin, met roze plukken Lichaamsbouw:Slank en vrij gespierd Lengte: 1, 76m Tatoeages: Een roos op zijn rechter hand, Een skelet op zijn linker onder (binnen) arm en een doodshoofdje aan de rechter kant achter zijn oor. ||INNERLIJK||Karakter:Jasper is een vrij rustige jongen die een beetje met zijn hoofd in de wolken leeft, Het is niet zo zeer dat hij gek is of iets anders. Het komt eerder omdat hij bang is de realiteit onder ogen te komen. Hij wilt niet opgroeien en weigerd dan ook elke volwassen taak te doen. Hij is bang dat hij zijn ouders nooit meer terug zal zien als hij zich volwassen zou gedragen. Jasper gaat ook vrij wel alle conflicten uit de weg en gaat ruzie's niet aan. Meestal loopt hij weg als er iets gebeurt wat hij niet wilt. Toch heeft Jasper ook nog een hele andere kant. Een kant die niemand bijna ziet. Het deel wat hij diep van binnen wegstopt omdat hij zich alleen voelt. Hij weet heel goed dat hij aan het opgroeien is en dat hij zich soms kinderachtig gedraagd. Soms heeft hij er dan ook spijt van als het gebeurt maar het is een soort gewoonte voor hem geworden. Hij zit bijna elke dag in een twee strijd, gaat hij zijn kinderlijke gedrag over winnen en accepteren dat hij zijn ouders nooit zal zien. Of blijft hij liever geloven in zijn eigen sprookje. Houdt van:~ Muziek maken ~ Rust ~ Weinig verandering ~ Alleen zijn Houdt niet van:~ Drukte ~ Angst ~ Ruzie Grootste Angst:Op groeien ||GESCHIEDENIS||Geschiedenis:- 7 - 3 - 1995:
De jonge vrouw gilde het uit, ze wist niet wat haar over kwam en kon niets anders doen dan gillen. De weg naar het ziekenhuis kon ze zich niet herinneren. Ze hoorde een vage stem naast haar, iemand vertelde haar dat het allemaal wel goed zou komen. Dat ze het zou over leven. Maar haar gevoel vertelde iets anders. Ze voelde een helse pijn die ze niet kon verklaren. "Meneer Kassier, u moet de ruimte verlaten." Zei een andere stem. De vrouw wilde gillen, zeggen dat hij moest blijven. Maar in waze beelden zag ze hoe haar man de kamer verliet. "Het komt allemaal goed Mevrouw Kassier." Zei dezelfde stem die haar man had weg gestuurd. Ze probeerde te prevelen, de woorden die ze moest zeggen. Dat hij haar man terug moest halen, maar voor ze ook maar iets kon zeggen werd het zwart voor haar ogen. Een huilend geluid waakte de vrouw. Ze voelde zich slap, maar opende toch haar ogen. Een wazig figuur hield een klein kindje vast. Het kindje huilde en de man feliciteerde haar met een jongen. "Jasper." Prevelde de vrouw terwijl ze met vermoeide ogen het kindje bekeek. "De verloren jongen uit nooit gedacht land." Prevelde de vrouw bijna onhoorbaar, een kleine zucht ontsnapte tussen de volle lippen van de vrouw en dat was dan ook haar laaste teken van leven.
- 5 - 8 - 2001:
Een klein jongentje met donker haar rende door de kamer heen. "Piew, piew." Riep hij vrolijk terwijl hij met een houten pistooltje richten op een van zijn knuffel beren. Zware voetstappen klonken op de trap en Jasper wist niet hoe snel hij zich moest verstoppen. Een grote dekenkist die in zijn kamer stond was een perfecte plaats. Hij stapte de kist in met een kleine glimlach, hij zou zijn vader wel laten schrikken. Hij had nog maar net de deksel dicht of zijn deur ging al open. Een vermoeid uitziende man stapte de kamer binnen. Zijn gezicht was lijkbleek en hij had wallen onder zijn ogen die bijna zwart waren. "Jasper?" Vroeg de schorre stem van zijn vader. Jasper duwde de deksel omhoog en schreeuwde: "BOE!" Een kleine glimlach verscheen rond de lippen van de oude man terwijl hij zijn zoontje van zes optilde uit de dekenkist. "Kom mee Jasper." Zei de man zachtjes. Hij bracht zijn zoontje naar beneden waar hij aan tafel werd gezet. Jasper kon nog net niet met zijn voeten op de grond, die bungelde nog maar een beetje in het rond. Jasper keek toe hoe zijn vader een vreemd goedje in zijn eten deed en die van Jasper. "Wat is dat papa?" Vroeg Jasper nieuwsgierig. "Hier mee kan je naar nooitgedachtland." Fluisterde zijn vader vermoeid. Jasper had al vele verhalen gehoord over nooitgedachtland, ook wel Neverland genoemd. Hij wilde enthousiast een hap nemen totdat hij zag wat het goedje deed met zijn vader. Hij werd slap en niet veel later zat hij achteruit geleund tegen de stoel met ogen die leeg stonden. "Papa?" Vroeg Jasper zachtjes. "Papa!" Gilde Jasper nu toen zijn vader geen antwoord gaf...
- 5 - 2 - 2009:
Jasper vluchtte over de straat en ging een klein steegje in. Achter hem hoorde hij stemmen die hem na schreeuwde. Dat hij moest stoppen en zich over moest geven. Jasper wist niet precies waar hij heen ging, maar wist wel dat hij moest rennen. Hij rende steeds harder en harder. Klom over een hek heen en struikelde bij het af klimmen van het hek. Hij stond vlug op en gooide zijn tas beter over zijn schouder. Hij was nog maar 14 jaar, had nog niet veel van het leven gezien, maar voelde zich alleen. Hij vluchtte nog een steeg in en kwam terecht bij een oud huis. Hij rende naar binnen toe. Hij hijgde zachtjes en liet de tas van zijn schouder vallen. Er rolde een paar appels uit en een flesje Cola. Misschien kon hij beter een paar dagen binnen blijven...
- 2- 3 - 2012:
Jasper wandelde over de straten en bekeek die kinderen die huilde langs de weg en riepen om hun ouders. Een angstig gevoeld bekroop hem en hij wist niet zo goed wat er allemaal gebeurd was. Hij had een verhaal gehoord over de "poef". Jasper vond het maar een vaag verhaal. Alle ouders waren weg, misschien waren ze wel naar Neverland. Het was een grote rotzooi in de stad en niemand keek uit. Jasper kon nog gemakkelijk wat eten mee stelen en verstopte die in zijn tas. Niet veel langer bleef hij in de stad. Hij wilde terug gaan naar het huis waar hij al een tijdje leefde. Maar er was iets wat hem tegen hield. Hij kon het hek niet over. Hij kon de andere kant van steeg niet in. Er was een soort veld dat hem tegen hield. Hij probeerde nogmaals over het hek te klimmen, maar hij kon niet verder komen. Hij kon niet naar de over kant klimmen. De ogen van Jasper vulde zich met tranen. Hij sloeg in het niets en de tranen stroomde nu over zijn wangen. Hij schreeuwde vervloekte iedereen die hij kende. Hij wilde met zijn vader en moeder mee naar Neverland. Waarom mocht hij daar niet naar toe, waarom moest hij hier blijven?
- 4 - 10 - 2012:
Jasper had de leeftijd van 17 bereikt. Hij hees een gitaar op zijn rug en liep rustig over het plein. Het was allemaal nog steeds een rotzooi op straat. Gelukkig werkte de kinderen wel beter met elkaar en had iedereen een taak. Jasper daar in tegen verveelde zich met zijn taken. Hij wilde geen volwassen dingen doen. Hij was bezig met een soort onderzoek, hij was opzoek naar het goedje wat zijn vader ooit gebruikt had om naar Neverland te gaan. Hij begon langzaam te begrijpen dat Neverland niet bestond, maar elke keer als die gedachte voorbij kwam veegde hij die van tafel en probeerde zijn hoop te bewaren. Hij zou ooit op een dag zijn ouders terug zien. Hij zou dan weer gelukkig zijn en samen met ze zijn. Jammer genoeg moest hij nu alleen nog uitzoeken hoe. Hij beet zachtjes op zijn onderlip terwijl hij zich in het stadsleven mengde. Hij was Jasper Autumn een jongen die uit Neverland kwam, hij had geen ouders en kende het woord opgroeien niet. Iedereen die met hem mee wou zou hij meenemen. Hij zou hun redden uit deze wereld!
| |
|
Kid Administrator
Aantal berichten : 724
Karakter Leeftijd: 15 Partner: Perrie ♥ Groep: Nvt
| Subject: Re: I can be your Lost Boy <3 Wed Oct 03, 2012 7:09 pm | |
| Je kaart is geaccepteerd! Het enige aandachtspuntje is dat je persoon 16 moet zijn tenzij je dit aanvraagt bij Slots, verder is het echt een heel coole kaart! Vooral de geschiedenis haha, ik zie het al helemaal voor me dat het een hele gang word die proberen uit de FAKZ te ontsnappen xD ik geef je voor deze kaart 9 Berto's :) Owja, je hebt nu toestemming IC te posten c; | |
|
Perrie Administrator
Aantal berichten : 727
Karakter Leeftijd: 16 Partner: You know you live to break me - don't deny Groep: Nvt
| Subject: Re: I can be your Lost Boy <3 Wed Oct 03, 2012 7:18 pm | |
| Super kaart, mijn complimenten =D 9 Berto's krijg je van mij. Enen, stiekem lijkt het me onwijs stoer als hij een bende opstart met kinderen die naar Neverland willen, just saying xd | |
|
Kid Administrator
Aantal berichten : 724
Karakter Leeftijd: 15 Partner: Perrie ♥ Groep: Nvt
| Subject: Re: I can be your Lost Boy <3 Fri Oct 05, 2012 10:16 am | |
| Sorry, was dit vergeten, Jasper word grafgraver (hellyeah, brand er op los met zijn gave fantasiën!) | |
|
Sponsored content
| Subject: Re: I can be your Lost Boy <3 | |
| |
|