Survivors
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.



 
HomePortal*Latest imagesIt feels like yesterday.  BertokaartRegisterLog in

 

 It feels like yesterday.

Go down 
2 posters
AuthorMessage
Jasper

Jasper


It feels like yesterday.  Mannelijk-1 Aantal berichten : 159

Karakter
Leeftijd: 16
Partner: I can be your lost boy, your last chance.
Groep: The Lost boys

It feels like yesterday.  Empty
PostSubject: It feels like yesterday.    It feels like yesterday.  EmptyThu Oct 04, 2012 2:04 am

||SUZUMU||

Jasper schopte een steentje over straat. Hij liet zijn blik op de grond gevestigd want om zich heen kijken hoefde hij ook niet te doen. Het was allemaal behoorlijk veranderd in die paar maanden tijd. Er lag weet hij veel hoe veel troep op straat omdat kinderen in paniek in het begin alles hadden laten vallen en geschrokken waren. Jasper deed het niet veel, hij had toch geen ouders, niet hier in elk geval. Zijn ouders waren weg, ergens in een ander land. Het ergste was alleen dat hij niet meer naar huis kon. Hij had nog een paar keer geprobeerd over het hek heen te klimmen, maar elke keer weer mislukte het. Hij beet zachtjes op zijn onderlip terwijl hij daar aan dacht. Het was zijn enige veilige plaats hier in de stad. Het oude huis dat net buiten de stad stond. Hier in de stad had je een steegje, daar moest je in gaan en dan het hek over klimmen en dan nog een ander steegje in en dan liep je er zo op af. Maar nu niet meer, een onzichtbare muur hield hem tegen. Jasper had een paar maanden geleden daar staan janken als een klein kind. Hij had het uit geschreeuwd. Nu was hij alleen nog maar moe, hij had de laatste maanden slecht geslapen omdat er elke keer weer iets gebeurde in de stad. Hij moest ook elke avond op zoek naar een nieuwe slaapplaats, maar niets was beschut genoeg voor hem. Niets gaf hem het gevoel van veiligheid die hij wel had in dat oude huis. Gelukkig had hij die dag wel zijn gitaar mee genomen uit het huis. Sinds een paar jaar begon hij wat te spelen op het ding dat hij gevonden had op de oude zolder. Toen hij genoeg geld bij elkaar had gesprokelt had hij het laten maken. Nu speelde hij best wel vaak als hij zich alleen voelde. Dan zong hij zachtjes mee met liedjes die hij zich herinnerde van de radio of liedjes die hij zelf verzon.

Hij hees de gitaar tas beter op zijn rug en sjokte verder door naar het plein. Vroeger was het een mooi plein helemaal strak betegeld met prachtige bloemen. Als Jasper genoeg dagen binnen had gezeten dan ging hij hier wel eens naar toe om het te bewonderen, maar nu kon hij alleen nog maar denken aan het feit dat er allemaal kinderen lagen begraven daar die het niet hadden overleefd. Een misselijk makend gevoel kwam bij hem op en hij draaide zich weg van het plein. Nog steeds was hij bezig met een zoektocht naar de FAKZ, hoe het gekomen is en waarom er alleen kinderen waren over gebleven. Het is namelijk best wel bijzonder. Het krachtveld dat om de stad heen stond vond Jasper nog veel interessanter. Jasper mocht zich dan wel gedragen als een kleuter van 6 maar zijn gedachtes waren veel minder kinderlijk. Hij wilde graag zoveel mogelijk weten over het krachtveld en hoe hij het uit kon schakelen. Jammer genoeg was hij niet de enige en waren er ook nog kinderen die het allemaal wel best vonden zo.
Hij liet zich op het kleine stukje gras zakken en haalde de gitaar uit de hoes. Hij legde die op zijn schoot en begon hem rustig te stemmen. Jasper was op muzikaal gebied zo vooruit gegaan dat hij zijn gitaar gewoon op gehoor kon stemmen. Toen hij dat gedaan had sloeg hij een paar akkoorden aan. Helemaal tevreden over het geluid kwam er een rust gevent deuntje uit zijn gitaar waar hij zachtjes op neuriede.
Back to top Go down
Suzume

Suzume


Aantal berichten : 54

Karakter
Leeftijd: 15'4
Partner: With no chance to resist, I was led away
Groep:

It feels like yesterday.  Empty
PostSubject: Re: It feels like yesterday.    It feels like yesterday.  EmptySat Oct 06, 2012 12:19 pm

Listen to this while reading
Had het nog wel nut om voortdurend naar die uitweg te zoeken die er toch niet was? Dat was namelijk wel heel duidelijk, waarschijnlijk zouden de kinderen in de FAKZ er nooit meer uit komen. Welke wrede kracht had dit geschapen en waarom? Ze wilde hier niet zijn. Ze wilde gewoon bij haar ouders zijn, bij haar broer. Ze wilde weer dat prinsesje zijn van vroeger. Alhoewel.. Ookal was de FAKZ er niet, dat oude leventje kreeg ze toch nooit meer terug. Het was gewoon oneerlijk. Waarom kregen de mensen die het niet verdienden alles wat hun hartje begeerden en leidden ze een gelukkig en vrolijk leven vol met rijkdom, terwijl de mensen die al veel hebben meegemaakt in armoede in een klein huis zitten waar ze worden uitgescholden door hun pleegouders en worden misbruikt? Waarom had god het zo verdeeld? Suzume zou wensen dat zij god was. Als zíj god was geweest, dan had ze de dingen hier heel erg anders aangepakt. Totaal anders. Niks zou nog hetzelfde zijn en die vieze, ransige mensen die kinderen misbruikten zouden eens heel goed gestraft worden. Ze zouden sterven met extreem veel pijn en die pijn nog eeuwen lang voelen, terwijl de mensen die hun leven goed leefden en alles zo eerlijk en goed mogelijk probeerden te verdelen een grote beloning zouden krijgen en naar de hemel mochten. Suzume geloofde niet meer in god sinds de FAKZ er was, maar vroeger was dit wel zo. Als klein meisje ging ze altijd braafjes naar de kerk, zat ze in de kerkbanken en luisterde ze gefascineerd naar de preken van de priester. Ze was altijd protestant geweest en geloofde toch wel sterk in god, maar dat Hij al die onschuldige kinderen dit aan zou doen, geloofde het meisje niet. De enige verklaring hiervoor was dat er helemaal geen god was. Anders zat ze nu hier niet. Dan was ze nog dat vrolijke meisje, voordat ze als 9 jarige instortte van het verdriet over het verlies van haar ouders. Waarom zou god haar zoiets aandoen? Wat had ze hem ooit misdaan?
Met een zucht stond het meisje op. Ze was veel te mager en je kon haar ribben tellen als je goed keek. Eigenlijk was ze nog magerder dan de meesten personen uit de FAKZ. Maar ze was altijd mager geweest, ondanks dat ze dat zelf totaal niet vond. Ze was dik. Punt. Al was dat helemaal niet waar, Suzume was nooit dik geweest, zou waarschijnlijk ook nooit dik worden. Ze droeg een blauw/paars topje met drukke print en witte broek met stippeltjes, iets wat perfect bij elkaar paste. Toppie. Onder die broek droeg ze simpele Vans met een spijkerbroek print. In beide horen hing een ring. Eigenlijk zag ze er gewoon uit zoals altijd, helemaal verzorgd. Er was vrijwel nooit een moment waarop ze er niet verzorgd uitzag, in verband met haar onzekerheid. Ze liep gewoon een beetje doelloos rond over de Town Plaza. Haar blik gericht op het groene gras waar ze op liep, diep in gedachten verzonken. Van haar omgeving had ze eigenlijk vrij weinig door, totdat ze ineens plat op haar buik lag. Met grootte ogen draaide ze zich om en ging ze met haar benen opgetrokken, keek naar een jongen met een gitaar. Wacht.. Was ze nou over hem gestruikeld? Hoe dom kon ze wel niet zijn? Geschrokken kroop ze ietwat achteruit, totdat ze met haar rug tegen een boom aankwam, nog steeds heel dicht bij de jongen. Ze voelde het hyperventileren van angst al opkomen, maar drukte het weg. Niet nu, niet nu, dacht ze. "Sorry.. Echt, sorry!" Zei ze ietwat fluisterend en verlegen keek ze naar de grond. De jongen had ze nog niet eens echt goed bekeken, dus ze had eigenlijk helemaal geen idee over hoe hij eruit zag. Als ze nu gewoon thuis was gebleven was dit niet gebeurd. Stomkop dat ze was.

"sorry voor le flutje, hoop dat je er toch iets mee kan!"
Back to top Go down
Jasper

Jasper


It feels like yesterday.  Mannelijk-1 Aantal berichten : 159

Karakter
Leeftijd: 16
Partner: I can be your lost boy, your last chance.
Groep: The Lost boys

It feels like yesterday.  Empty
PostSubject: Re: It feels like yesterday.    It feels like yesterday.  EmptySat Oct 06, 2012 10:53 pm

Jasper streek met zijn vingers over de gitaar. Het geluid dat er uit kwam voelde zo vertrouwd dat hij alles even vergat dat er om hem heen gebeurde. De kinderen die hij had moeten begraven leken weer te leven en het huis waar hij zo naar verlangde kon hij weer naar binnen. Hij kon bijna ruiken hoe het daar binnen rook. Muffig en sommige kamers roken ook licht naar schimmel. Geen gezonde omstandigheden, maar het was wel zijn huis. Hij miste het huis en de kamers die elk weer iets nieuws hadden. Sommige kamers verstopte hij de gestolen spullen andere kamer sliep hij. De keuken was smerig maar wel een perfecte plek om een nieuw plan op te stellen. Jasper zuchtte zachtjes en hij liet zich mee dragen op de muziek en ging zelfs zo ver terug in de tijd dat hij voor zich kon zien hoe hij als klein kind speelde. De houten dolk die hij gebruikte om zich te verdedigen tegen de piraten die in zijn kamer zaten. Hoe hij zich verstopte in de dekenkist en hij van zijn dekens een zeil maakte en zijn bed gebruikte als een boot. Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van Jasper terwijl hij daar aan dacht. Hij zou er bijna alles voor over hebben om weer terug naar die tijd te kunnen. Om als klein kind gewoon weer te kunnen spelen en de verhalen over Neverland te horen. Hij schrok op toen hij iets hard tegen zijn been aan voelde. Hij keek op toen hij zag hoe een klein iel meisje tegen de grond was gevallen. Shit was dit zijn schuld? Jasper legde zijn gitaar op de grond en kroop richting het meisje dat bijna plat gedrukt tegen de boom zat. Jasper bleef even zitten op de plaats waar hij nu zat en beetje zachtjes op zijn onderlip. Hij zag hoe het meisje langzaam begon te hyperventileren. Shit, shit,shit ging er door het hoofd van Jasper hij voelde zich schuldig dat ze zo geschrokken was. "Sorry.. Echt, sorry!" Jasper glimlachte vriendelijk en schudden lichtjes zijn hoofd.
"Maak je niet druk, het is niet erg." Probeerde Jasper het meisje gerust te stellen. Hij ging nu tegen over het meisje zitten en bekeek haar. Hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen.
"Heb je je bezeerd?" Vroeg Jasper zachtjes aan het meisje. Ze had nog al een lelijke val gemaakt, maar op het eerste gezicht kon hij niets zien bij haar.
Back to top Go down
Suzume

Suzume


Aantal berichten : 54

Karakter
Leeftijd: 15'4
Partner: With no chance to resist, I was led away
Groep:

It feels like yesterday.  Empty
PostSubject: Re: It feels like yesterday.    It feels like yesterday.  EmptySat Oct 13, 2012 9:04 am

Verwoed schudde ze met haar hoofd. Heen en weer, steeds weer, terwijl haar ademhaling steeds heftiger werd. Steeds sneller, totdat ze uiteindelijk nog vrij weinig lucht binnen kreeg bij het in en uit ademen. Hyperventileren. Zo werd het ook wel genoemd. Suzume had er al last van sinds ze een heel klein kind was. Bij het minste of geringste werd haar ademhaling extreem en ze wist niet meer wat er dan om haar heen gebeurde. Het enige wat nog door haar hoofd speelde was 'shit shit shit shit shit shit shit shit'. Letterlijk. Ze voelde tranen in haar ogen prikken. Strak keek ze naar de grond, in een poging haar ademhaling onder controle te krijgen. Tevergeefs natuurlijk, maar het was een mooie poging. Ze vond het vreselijk wanneer dit gebeurde. Het was zo gênant om helemaal in de stress te vliegen doordat je over iemands voeten struikelt. Zo erg was dat toch eigenlijk niet namelijk? Ze struikelde gewoon over iemands voeten. Een normaal persoon had gelachen en zich voorgesteld. Maar Suzume niet hoor. Nee, Suzume lag daar nu tegen een boom aan te hyperventileren. Iets wat alleen maar erger was geworden omdat de jongen dichterbij was gekomen. Ze hield er niet van als er mensen dichtbij kwamen. Ze had de vriendelijk glimlach op zijn gezicht niet gezien, zijn woorden niet gehoord. Het enige wat ze hoorde was haar eigenlijk ademhaling en gevloek in haar hoofd. Het gevloek over dat ze alleen maar haar ademhaling en gevloek hoorde. Raar toch? Ja. Alleen voor Suzume was het niet raar. Ze vond het vreselijk, maar het was niet raar. Ze had dit immers al veel vaker meegemaakt. Een keer toen ze al in haar pleeggezin was, had ze een vrolijke bui. Iets wat ze vrijwel nooit had. Iets was ze daarna ook zeker niet meer kreeg. Ze brak een vaas, een enorm dure. Zo’n prachtige Delfts Blauwe vaas met witte stukken en die uitbrandde in een brede opening. De klappen die ze toen opving zorgden ervoor dat ze huilend in een hoekje angstig aan het huilen en hyperventileren was. Die situatie leek ernstig veel op de huidige situatie. Suzume zat tegen een boom aangeleund terwijl haar ogen strak op de grond waren gericht. Haar borst ging razend snel op en neer terwijl haar ademhaling dezelfde snelheid aanhield. Tranen prikte in haar ogen, maar stroomden er niet in een vloedgolf uit. Gelukkig niet, dat was pas erg geweest. Wat zou die dude wel niet van haar denken? Hij zou haar vast een mongool vinden. Ze hoorde vaag de stem van de jongen, iets wat erop leek alsof hij vroeg of ze zich had bezeerd ofzo. Het klonk niet echt aanvallend of boos ofzo, meer.. Tja.. Bezorgd. Schuldig misschien wel. Ze hoopte eerlijk gezegd op bezorgd, want ze wilde niet dat hij zich schuldig voelde. Ondanks dat ze als de dood voor hem was -Ze was bang voor iedereen die ze nog nooit had gezien en waar ze een onwijs stomme actie bij maakte- wilde ze gewoon niet dat hij zich schuldig voelde. Het was immers haar schuld. Hij zat daar waarschijnlijk gewoon een beetje relaxt terwijl zij niet oplette en als een mongool over zijn voeten struikelde. Hoe stom kon je zijn? “Wat is het toppunt van stomheid?” “Vallen over andermans voeten terwijl je die persoon nog nooit heb gezien en hij gewoon een beetje aan het chillen was”. Ze zag het al voor zich. Ze kende die grap wel en zo’n nieuwe variant zou geen surprise zijn. Ondanks haar angst was ze toch wel nieuwsgierig. Hoe zou de jongen eruit zien? Hoe oud zou hij zijn? Zou hij single zijn? Nee, dat laatste mocht er niet door haar hoofd spoken. Ze was godverdomme aan het hyperventileren. Maar toch door die gedachtes dwong ze zichzelf om haar ademhaling onder controle te krijgen. Hoe moeilijk het ook ging, langzaam aan lukte het haar om weer ongeveer in een normaal ademhalingstempo te raken. Trillend hief ze haar hoofd op om in de ogen van de jongen te kijken, maar al snel keek ze weer naar de grond. Een seconde kijken was al lang genoeg geweest om te zien dat hij bruin haar met roze lokken had. ‘Ooh, het is zo’n type’ spook er al meteen door haar hoofd, maar dat mocht ze van zichzelf niet denken. Zij was hier de mongool die onhandig deed en hij de persoon die alleen maar wilde helpen. Het was gemeen om iemand meteen te bekritiseren op uiterlijk. Toch, ondanks die roze lok en best wel angstaanjagende uiterlijk, was hij niet bepaald lelijk. Best wel knap eigenlijk. Er was niks mis met de jongen. Hoopte ze. Suzume nam een grote adem teug en keek weer naar de jongen, ditmaal zichzelf dwingend om te blijven kijken. “Sorry,” zij ze. Het meisje had duidelijk een brok in haar keel en moest haar best doen om niet te gaan janken of weer te gaan hyperventileren. Ze kon zich nog vaag herinneren wat de jongen had gezegd, maar niet zijn precieze woorden. “Het gaat wel, dankje.” Ze nam nog een grote adem teug en zette toen haar handen af op het gras en probeerde op te staan. Tijdens die poging trilden haar benen enorm, iets wat ervoor zorgden dat ze er doorheen zakte en op haar knieën terecht kwam. Het zou waarschijnlijk een flinke schaafwond worden, maar meer niet. Ze kreunde even en kroop toen weer met haar rug tegen ze boom aan, keek achter de jongen langs omdat ze niet in zijn ogen durfde te kijken. “Suzume.”
Back to top Go down
Jasper

Jasper


It feels like yesterday.  Mannelijk-1 Aantal berichten : 159

Karakter
Leeftijd: 16
Partner: I can be your lost boy, your last chance.
Groep: The Lost boys

It feels like yesterday.  Empty
PostSubject: Re: It feels like yesterday.    It feels like yesterday.  EmptyWed Oct 17, 2012 11:36 pm

Jasper beet zachtjes op zijn onderlip en keek naar het meisje dat voor hem zat tegen de boom. Hij wist niet zo heel goed wat hij moest doen, wat moest je doen als iemand aan het hyperventileren was. Moest je misschien heel druk mee gaan doen, nee dat was niet handig. Misschien kon hij gewoon rustig tegen haar praten. Ja misschien werkte dat wel. Hij kwam iets dichterbij en probeerde haar gerust te stellen.
"Het maakt niet uit, het komt wel goed. Ik ben niet boos of zo." Natuurlijk was hij niet boos. Waarom zou je boos worden als iemand over je heen struikelde. Eigenlijk was het zijn schuld omdat hij daar zat en niet aan het op letten was.
"Het spijt me, het is mijn schuld. Ik had niet opgelet, het was niet handig hier te gaan zitten. Ik kon verwachten dat er iemand over me heen zou struikelen." Jasper werd zelf ook een beetje gestrest hier van, omdat hij zich schuldig zou voelen als ze zich inderdaad zich bezeerd had door hem. Hij merkte wel dat als hij dichterbij kwam het steeds erger werd. Jasper nam een klein stukje af stand van het meisje en ging rustig voor haar zitten en haar gewoon sussen. “Sorry,” Jasper wilde haar sorry weg wuiven, wat maakte het nou uit. Iedereen was hier gestrest maar het meisje begon weer opnieuw te hyperventileren. Jasper hield maar wijs zijn mond en keek even om zich heen. Niemand leek zich druk te maken om het meisje dat hier zat. Iets wat Jasper best wel vervelend vond. Toen het meisje rustiger werd en op wilde staan schoot Jasper ook overeind. “Het gaat wel, dankje.” Jasper glimlachte en wilde haar opvangen toen ze weer door haar knieën zakte. Hij was te laat, waardoor het meisje op de grond viel.
"O god, het spijt me." Zou ze gevallen zijn doordat hij ook zo snel op stond? Jasper beet hard op zijn onderlip en zag hoe het meisje weer naar achteren kroop tegen de boom aan. “Suzume.” Jasper liep iets meer op het meisje af en stak zijn hand uit naar haar. Om haar te kunnen helpen met opstaan.
"Jasper." Glimlachte hij vriendelijk naar haar. Hij stond op. "Ik hoop dat ik je niet al te erg heb laten schrikken, zo wel dan spijt het me echt heel erg." Zei Jasper met nog steeds een vriendelijke glimlach.
Back to top Go down
Sponsored content





It feels like yesterday.  Empty
PostSubject: Re: It feels like yesterday.    It feels like yesterday.  Empty

Back to top Go down
 
It feels like yesterday.
Back to top 
Page 1 of 1
 Similar topics
-
» It feels so soon.

Permissions in this forum:You cannot reply to topics in this forum
Survivors :: De FAKZ :: Perdido Beach :: Town Plaza-
Jump to: