Jeremy Lee

Identiteit
Engelse naam: Jeremy
Koreaanse naam: Hara
Achternaam: Lee
Bijnaam: Jer, Jerry, Jam, Jammy,
Leeftijd: 16 jaar, 3 maanden en +/- 8 dagen
Geslacht: Mannelijk
Geboortedatum: 28-6-1996
Geboorteplaats: Seoul, Zuid Korea
Geaardheid: Biseksueel

De drie voorkeursbanen
Creche Ouder / Ziekenzorg / Raadslid

Signalement
Lengte: 1.75 m
Gewicht: 58 kg
Postuur: Slank, niet echt slungelig maar wel vrij mager. Weinig bespiering
Haarkleur: Bruin, Rood, Blauw, Blond, Oranje alle kleuren geverfd, zijn echte kleur is Zwart.
Oogkleur: Donkerbruin
Piercings/Tattoos: Oorbellen, Twee tattoo’s eentje die over zijn borst loopt. Van zijn linker sleutelbeen tot aan zijn rechtersleutelbeen. De ander is opde achterkant van zijn nek, bij de haarlijn eentje die je bijna niet ziet.
Littekens: Op de zijkant van zijn lichaam, een niet rechte lijn, de huid is nog steeds lichter met een donkerder randje, hij heeft het liteken gekregen toen hij al in de koepel zat, een jongen wilde de hamburger hebben die Jeremy in zijn handen had en heeft Jeremy in zijn zij gesneden om hem te krijgen, de jongen is uiteindelijk zelf gestorven.
Kledingstijl: Best wel casual en street. Hij is wel erg op de hoogte van de trends en kleed zich dan ook zo. Hij houd van aardekleuren. Hij heeft de neiging om alles te matchen en houd van laagjes, zo nu en dan verft hij zijn haar zelfs mee zodat het in de juiste kleur is. Qua kleding is hij dus best wel kieskeurig en hij kan er dan ook niet echt tegen wanneer hij er niet uit ziet.
Dier: arctic wolf
Kleur vacht: Wit, met een grijs oor, er mist wat vacht bij de plek van z’n liteken
Kleur ogen: Donkerbruin, maar iets lichter als in zijn mensenvorm
Schofthoogte: 80cm
Dier algemeen: Vrij slanke wolf die niet extreem hoog op zijn benen staat, heeft een ruwe vacht maar een die hij spik en span schoon houd, heeft grote hoektanden.
Dier overig: Omdat hij zo smal gebouwd is en vrij klein is, is hij sneller als de meeste wolven, dit gaat wel ten koste van de afstanden, die hij niet volhoud in tegen stelling tot de andere wolven.

Individualiteit
Karakter: Jeremy ziet er op het eerste gezicht misschien open en uitgaand uit, maar dit is echter niet het geval.. Sterker nog Jeremy is vrij introvert en vrij verlegen voor een tiener zijn doen. Jeremy is dan soms ook wat terughoudend en weet soms niet wat hij moet zeggen, hij lost dit meestal op door kwaad te worden, weg te lopen of geiriteerd te raken of helemaal niets te doen, allemaal niet de dingen die hij eigenlijk bedoelt. Jeremy zegt dus wel vaker dingen die hij niet echt meent en doet ook wel eens dingen die hij niet echt wilt doen. Later heeft hij er meestal spijt van, maar zijn trots, hoe klein die ook moge zijn, zit hem meestal in de weg. Verder is Jeremy een lieve en vriendelijke jongen, een jongen met dromen en wensen als geen ander. Jeremy is een echte dagdromer en soms is hij dan ook helemaal in de wolken van iets. Maakt niet uit wat, als hij er maar gefascineerd van is geraakt. Iets anders wat heel erg kenmerkend is aan Jeremy is dat hij niet kan stilzitten, of naja hij kan het wel, maar vind het alles behalve leuk. Als hij niets heeft om hem bezig te houden word hij snel chagerijnig en heeft er dán geen probleem mee om het op iedereen af te reageren die in de buurt is. Jeremy is claustrofobisch en heeft een fobie voor open water omdat hij niet kan zwemmen, hij is eigenlijk bang om te verdrinken. Hij geeft overigens niet graag toe dat hij hier last van heeft, en doet zich graag beter voor dan hij is. Kortom, Jeremy is een lieve maar ietwat verlegen jongen die de problemen in zijn leven niet altijd even handig op lost.
Hobby’s: Gitaar spelen, tekenen en schetsen, dagdromen, boogschieten (zodra hij een boog heeft haha)
Houd van: Muziek, gitaar spelen, Pop en Dance, zoetigheid en vette hap, natuur schetsen maar ook mensen schetsen, doodlen, onschuldige en of naieve mensen, goede kleding, boogschieten, nieuwe pijlen maken, pony’s en katten, vrijheid om te staan en gaan waar hij wilt
Houd niet van: Betweterige mensen, gedwongen worden om iets te doen, niet serieus worden genomen, niet naar hem geluisterd word, onrespectvol met hem omgegaan word, alle soorten pasta’s en alle soorten dranken behalve water en appelsap, vissen, vooroordelende mensen, open water, zee, zwemmen, zeewier, silent treatment, rokers, mensen die liegen, poef’en, zijn liteken, opgesloten zitten, kleine ruimtes
Angsten: Iets tegen iemand zeggen wat niet zo bedoelt is en daarmee een relatie verpesten, zijn verlegenheid die hem er van weerhoud dingen te zeggen die hij wel wilt zeggen, open water en zwemmen, alleen zijn, poef’en, en alleen zijn wanneer hij poeft, en niets van het leven gezien te hebben, opgesloten worden tussen vier muren
Turn ons: Vrouwen met een huid van porcelein, vrouwen die niet té veel make-up gebruiken, vrouwen die hun make-up goed weten op te doen, vrouwen met een pittig karakter, witte tanden en hygienisch.
Turn offs: Vrouwen die halve mannen zijn, nagelbijters, niet netjes, onrespectvol, liegen, overheersende geurtjes, mannen die halve vrouwen zijn, huilerige types, rokers, onbehulpzame of snobbige mensen, mensen die niet delen, die veel groter als hem zijn.

Historiek
Verleden: Jeremy is origineel geboren in Zuid Korea, in Seoul. De ouders van Jeremy vonden de grote stad maar niets voor het kleine kind en dus zijn ze verhuist naar een kleiner, dropachtig plekje aan de kust van Californië. Jeremy weet dus vrij weinig van de plek waar hij geboren is, en ergens baalt hij er nu van dat zijn ouders verhuist zijn, nu hij vast zit. Vast op de FAKZ. Jeremy is dus opgegroeid aan de kust van Californië en is daar ook altijd braaf naar school gegaan. Jeremy kreeg op jonge leeftijd al genoeg vriendjes, helaas had hij nooit tijd om met ze te spelen omdat zijn ouders de studie veels te belangrijk vonden. Zijn ouders zeiden altijd dat de studie voor alles ging, ook al was het pas een kind van 7 jaar oud. Jeremy wist uiteindelijk niet beter, maar begon langzamerhand wel steeds introverter te worden, iets wat zijn ouders wel opmerkten maar niets aan deden. Tenslotte moet hun geliefde zoontje net zo groots en goed worden als zij zelf, en om een advocaat en een neuroloog te worden, daar heb je wel wat studie voor nodig. Dus Jeremy dook al op jonge leeftijd in de boeken, iets wat hem vrij soepel af ging, maar iets wat hij met de tijd meer en meer begon te haten. Hij haatte de boeken en zijn ouders. Op de leeftijd van 10 had hij een conflict met zijn ouders hierover, maar zijn ouders wilde niet aan hem toegeven. Jeremy heeft gedreigd met dat hij weg zou lopen en zijn ouders lachtte zijn bedreiging weg. Jeremy liet zich op dat moment overigens niet kennen en is die zelfde nacht nog vertrokken uit dat helse oord. Hij is naar Perdido Beach gegaan, een plek waar hij vaak rust kon vinden en een plek die hem aan alles behalve boeken deed denken. Bovendien waren de wolken hier veel beter zichtbaar en had hij meer tijd om te dromen over hoe alles had kunnen zijn. Zijn ouders waren natuurlijk doods ongerust geraakt en hebben hem met een heel zoekteam gezocht, natuurlijk was er niet veel voor nodig om een 10 jarige jongen te vinden, die de omgeving nauwelijks kende, omdat hij simpelweg nooit buiten kwam. Jeremy werd aan zijn haren terug naar huis gesleept, weg van zijn dromen, weg van die wolken en zijn fantasierijke leventje en terug naar de boeken, en.. het ‘echte’ leven zoals zijn ouders het noemde. Voor een moment dacht Jeremy dat alles hetzelfde bleef en dat zijn escapade niets had uitgemaakt. Hij moest weer in de boeken, moest weer naar school en mocht nog altijd niet met vriendjes spelen wanneer en hoe hij dat wilde. Stel je voor de belangrijke zoon raakt gewond. Al snel kreeg hij bijnamen op zijn school, tenslotte kende de kinderen hem niet zo goed en besefte de kinderen maar al te goed dat hij alles kreeg wat hij wilde. Ja, Jeremy kreeg echt daadwerkelijk álles, behalve wat hij écht begeerde en diep in zijn kleine hartje nodig had, liefde, vrienden en aandacht. Heel zijn leven leek weer hetzelfde te gaan en net voordat hij in een depressie raakte kwamen zijn ouders hem vertellen dat hij wel eens met iemand mocht spelen. Jeremy geloofde zijn oren niet en wist niet hoe hij het aan moest pakken. Tenslotte kende de kinderen hem nauwelijks en bovendien had hij geen idee wat ze zouden moeten gaan doen.. Studeren? In de boeken lezen en informatie opzoeken over dingen? Hoe moest hij überhaupt vragen aan iemand of hij.. bij hem langs wilde komen.. De dagen erna werd hij alerter op de dingen die om hem heen gebeurde, de rare blikken negerend. Uiteindelijk had hij iemand gekozen, iemand die naar zijn mening wel ‘leuk’ leek. Het was een jongetje van een jaar ouder als hem omdat hij een jaar was blijven zitten. Na Jeremy was dit jongetje het slimste van de klas en dat terwijl dit jongetje naar zijn informatie helemaal niet zo veel in de boeken zat. Het was Jeremy zowieso niet ontgaan dat de stof die hij moest leren helemaal niet voorkwam in de stof die ze gevraagd kregen. Hoe dan ook, hij had dat jongetje gekozen en heeft wel een maand zitten plannen hoe hij het aan hem moest vragen. Uiteindelijk had hij de juiste zinnen gevormd en de moed bij elkaar geraapt. Hij nam diep adem en vroeg met een klein stemmetje of diegene wilde komen.. naja wilde komen spelen bij hem. Het jongetje gaf hem eerst een wat verwarde blik maar accepteerde toen met een grote glimlach. Jeremy’s geluk kon niet meer kapot, maar met dat geluk kwam een boel twijfel. Wat zou het jongetje willen gaan doen en wat denkt het jongetje eigenlijk over Jeremy? Het jongetje liep zonder iets te zeggen naast hem richting Jeremy’s huis. Zullen we wat lezen vroeg Jeremy maar het jongetje schudde zijn hoofd, computeren dan, het jongetje schudde zijn hoofd weer. Misschien, wil je misschien gaan discussiëren over iets? Het jongetje schudde weer zijn hoofd en knikte uiteindelijk een kant op, de kant van Perdido Beach. Jeremy wist van niets en volgde hem zonder verder wat te zeggen. Daar plofte het jongetje neer op het zand en Jeremy volgde zijn voorbeeld maar. Daar hebben ze uren gelegen, zachtjes pratend over de vormen van de wolken enzovoorts. Dus.. dit was spelen? Uiteindelijk heeft het jongetje wat William heette, Jeremy leren voetballen, of in ieder geval de spelregels. De dagen die er op volgden mocht Jeremy het huis niet uit, omdat hij veels te lang was weg gebleven met William. Het duurde weer een week voordat hij weer wat mocht afspreken met William, en dat deed hij dan ook zonder twijfel. Weer gingen ze naar het strand en praatte ze over de wolken maar ook over andere dingen, meer persoonlijke dingen. Dit is zo doorgegaan tot Jeremy 14 jaar was. In die jaren is het overigens niet volledig bij vrienden gebleven voor Jeremy, nee het werd beste vrienden, en uiteindelijk een one-sided love voor Jeremy. Hij had alleen nog maar oog voor William, iets wat niet ongezien was door zijn ouders. Uiteindelijk had Jeremy die moed bij elkaar geraapt om aan William te vragen wat hij van hem dacht. William lachte alleen maar en zei dat hij een lieve jongen was. Jeremy was niet tevreden met dat antwoord en besloot nog iets verder door te vragen. William keek hem niet aan wanneer hij vroeg wat hij daarmee bedoelde en even dacht Jeremy dat hij het verpest had. Tranen rolde al bijna over zijn wangen voor hij William hoorde zeggen; Je weet toch dat ik van je hou.. Jeremy geloofde zijn oren niet en draaide zich met een rood hoofd naar William toe, hij glimlachte naar hem en greep hem toen bij zijn hoofd vast. Hij trok hem langzaam naar zich toe zijn lichaam over hem heen. Jeremy wist niet wat hem overkwam maar wist wel wat er gíng komen. Hij sloot zijn ogen en wachtte tot hét ging gebeuren maar er gebeurde niets. Hij opende zijn ogen om William’s speelse grijns daar te zien. Jeremy gaf hem toen een verwarde blik en drukte zijn lippen zachtjes op die van William. William verstijfde even maar kuste hem toen zachtjes terug. Dat was zijn eerste en laatste kus met William. Zijn ouders begonnen te merken dat hij geen aandacht meer aan zijn studie besteede en enkel nog maar bij William was en wilde zijn. Zijn ouders gaven Jeremy huisarrest tot klein protest van Jeremy. Die avond hadden zijn ouders William een brief gestuurd met de naam van Jeremy er onder. Een brief waarin Jeremy zo genaamd schreef dat hij hem nooit meer wilde zien en dat hij hem alleen gebruikt had. De ouders waren ten einde raad, en zagen geen andere uit weg meer. Toen Jeremy weer naar school mocht en William weer zou mogen zien was er geen William. Kort daarna hoorde hij van zijn leraar dat William verhuist was naar de andere kant van de wereld, Australië. Jeremy was geschokt, maar huilde niet. Hij begreep het alleen niet, waarom heeft William nooit wat gezegd? Er kwam weer regelmaat in zijn leven, saaie en hatelijke regelmaat die bestond uit studeren, school, slapen, studeren, school, slapen etc. Op 15 jarige leeftijd kreeg Jeremy een brief, een brief.. uit Australië. Jeremy scheurde de envelop aan stukken en bekeek snel de inhoud van de brief. Daar in de brief stond dat hij hem nooit meer wilde zien en dat hij hem haatte en dat hij hem gebruikt had. Jeremy snapte er niets van tot hij onder aan de brief zíjn naam zag staan. Zijn eigen naam. Al snel vielen alle stukjes op de juiste plek en haatte hij zijn ouders meer dan ooit. Hij moest weg, hún moesten weg! Ze hadden niets goed voor hem gedaan dat korte leven wat hij al geleid had of eerder gelijd. Hij besloot ze er mee te confronteren maar hun zeiden enkel dat het het beste was voor hem en dat hij nooit met dat soort lowlife mensen had moeten omgaan. Jeremy was verslagen en wilde niet uit huis gezet worden, bang om alleen te zijn, aangezien William zijn enige vriend was, en is. Althans van zijn kant dan. Hij ging weer vaker naar Perdido Beach en begon zich daar weer steeds vaker te bedenken hoe het had kunnen zijn, samen met William maar ook situaties zonder William. Hij wenste zijn ouders soms dood, en voelde zich kort er na er weer schuldig over. Die wens kwam uiteindelijk uit, hoewel hij niet zeker weet of ze dood zijn of niet. De poef. De grote poef. Zijn ouders.. waren er simpelweg in een keer niet meer toen hij thuis kwam. Weg. Nergens meer te bekennen. Hij rende naar Perdido beach en heeft ook door nog voor ze gezocht tot hij het er maar op heeft gegooid dat ze hem verlaten hadden. Zijn tripje naar Perdido beach werd uiteindelijk zijn grootste fout, want nu zat hij nog meer opgesloten als ooit. In een koepel, een ruimte met vier muren waar je niet uit kunt komen. Niet van de binnenkant naar buiten en niet van de buitenkant naar binnen. Opgesloten. Alweer.