Mohave
Aantal berichten : 1
Karakter
Leeftijd: 16 jaar
Partner: yoυ're wαιтιɴɢ ғor ѕoмeoɴe тo pυт yoυ тoɢeтнer, yoυ're wαιтιɴɢ ғor ѕoмeoɴe тo pυѕн yoυ αwαy. тнere'ѕ αlwαyѕ αɴoтнer woυɴd тo dιѕcover; тнere'ѕ αlwαyѕ ѕoмeтнιɴɢ мore yoυ wιѕн нe'd ѕαy
Groep:
 | | Subject: Mohave Reyes Tue Oct 09, 2012 3:47 am | |
| NB: heb het beheer gepb't voor de freak-aanvraag c:  A L G E M E E N
P E R S O N A L I A
Naam: Mohave Reyes
Roepnaam: Fox / Foxy
Geslacht: vrouw
Geboortedatum: 8 december (boogschutter)
Leeftijd: 16 jaar
Status: freak (drie streepjes)
Bloedbanden: Elaenor Amaryns Reyes (moeder), onbekende vader, Dyanna Elizabeth (oudere halfzuster), Arthur Lancelot (oudere halfbroer)
Huisdieren: twee katten: een zilvergrijze kater en een sneeuwwit poesje
Stem: sweet dreams
Thema: so numb
Voorkeursbaan: jager (vlees), verzamelaar (wortels / bessen / etc), soldaat
V E R B I N T E N I S S E N
partner: somewhere there's speaking, it's already coming in – oh and it's rising at the back of your mind. You never could get it, unless you were fed it, now you're here and you don't know why. But under skinned knees and the skid marks, past the places where you used to learn, you howl and listen, listen and wait for the echoes of angels who won't return. He's everything you want, he's everything you need, he's everything inside of you that you wish you could be. He says all the right thing at exactly the right time, but he means nothing to you and you don't know why. You're waiting for someone to put you together, you're waiting for someone to push you away. There's always another wound to discover; there's always something more you wish he'd say. But you'll just sit tight and watch it unwind: it's only what you're asking for. And you'll be just fine with all of your time: it's only what you're waiting for. Out of the island, into the highway, past the places where you might have turned. You never did notice, but you still hide away the anger of angels who won't return.
familie: the lost and insincere, they think I need to hear what's in their empty eyes. We're few and far between. We've hardly been serene. But stand up to their lies. He took me in arms, but then he squeezed too hard. He wouldn't let me breathe. It's been too many years, I've hurt too many times to give up everything. The way I've been confused, the way that I've been used and spit out on your dime. And still you lead me on, and still you tear me down and say it's in my mind. Well I've seen hell and back, I've hidden in the dark with no one there at all. I've scraped us back to life. I've laced up both my boots so try and twist the knife. I am steel, I don't feel anything at all. Anything at all.
O V E R I G
inMind: only seventeen, but she walks the streets so mean. It's alarming truly how disarming you can be. She says 'you don't want to be like me: looking for fun, get me high for free, I'm dying'. She says 'you don't want to get this way: street walking at night, and a star by day, it's tiring.' The boys, the girls, they all like Carmen. She gives them butterflies, bats her cartoon eyes. She laughs like god, her mind's like a diamond.
Song: miss self-sufficient, miss keep your distance, miss unafraid, miss out-a my way, miss on her own, miss almost grown, miss guarded heart, miss play it smart, miss if you want to use that line, you better not start. ~ Kelly Clarkson Miss Independent
V A A R D I G H E D E N
M A G I S C H
vuur starten: hoewel Mohave niet bijzonder geïnteresseerd is in magie, is er één vaardigheid die ze stee-vast gebruikt: haar vermogen om vuur op te roepen. Waar niet-vuurmagiërs gebruik moeten maken van kolen en lucifers, heeft zij het vermogen om vonken op te roepen. Het gebruik van de gave is simpel: door haar handen langs elkaar te wrijven hoogt ze de temperatuur tussen haar handen op. En omdat warmte een vorm van energie is, kan ze door concentratie de warmte omzetten in vonken. Met als gevolg dat wanneer ze haar handpalmen dan van elkaar haalt, de vonken letterlijk uit haar handen schieten. Zo kan ze fakkels en haarden aansteken, maar ook bossen doen ontbranden. Haar gave is subtiel, zoals Mohave een meisje is van subtiliteiten, maar kan zeer grootse gevolgen hebben, zoals een enkele vonk in een verdroogde hooiberg tot een onoverzichtelijke, allesvernietigende brand kan leiden.
vossenvacht: als Mohave geboren was om een dier te zijn, dan was ze ongetwijfeld geboren als een vos. Net als dit kleine roofdier bezit ze het vermogen om op te gaan in de omgeving: in zijn warm gekleurde zomervacht schuilt hij in de luwte van het woud, net zo slecht zichtbaar als wanneer hij zijn ijzige wintervacht heeft en zich verbergt in de sneeuw. Zij hult zich in schaduwen en het onvermogen van mensen om werkelijk te zien. En wanneer mensen dan werkelijk te opdringerig mochten worden, dan trekt ze zich simpelweg terug in haar dierlijke vorm en stroopt ze de straten af in haar roodbruine vacht en op vier fluweelzachte pootjes.
S C H O O L
de gave van moeder natuur: hoewel Mohave niet graag naar school gaat en geen van de vakken haar voorkeur lijkt te kunnen wegdragen, blinkt ze zonder meer uit in plantenkunde en lijkt ze geboren te zijn met groene vingers. Als ze wat beter haar best zou doen, of misschien eerder als het wat meer haar interesse zou hebben, zou ze ongetwijfeld er in slagen om de vonk van aarde magie in haar binnenste te doen ontvlammen. Maar dan wordt vergeten dat Mohave juist haar rust vindt in het simpelweg in de aarde wroeten met haar vingers. Het laten groeien en het verzorgen van planten is voor haar een puur lichamelijke bezigheid, in tegenstelling tot het gebruiken van magie, die haar altijd dwingt tot het gebruiken van haar hoofd. Wanneer ze met planten bezig is, vindt ze de ruimte en rust die nodig is om in het nu te blijven en vindt ze de rust om morgen en gisteren te vergeten. Door de natuur kan ze haar zorgen over wie ze werkelijk is, waar ze vandaan komt en waar ze naar toe gaat, even wegstoppen en oprecht genieten van zichzelf.
astronomie: naast haar groene vingers, heeft Mohave een opvallend natuurkundig inzicht, wat zich vooral uit in haar uitmuntende begrip omtrent het sterrenstelsel. Niet alleen kan ze het merendeel van de zichtbare sterrenbeelden en planeten benoemen, maar kan ze ook uitleggen waar ze uit zijn ontstaan, hoelang ze nog te leven hebben, waarom ze op een bepaalde plek staan en wanneer ze vermoedelijk weer zullen verdwijnen. Net als ze rust vindt in de planten, in haar connectie met de aarde, vindt ze ook rust in de sterren. Het geeft haar in dit geval niet de ruimte om contact te leggen met het hier en nu, maar om vrede te vinden in het daar en toen, of daar en dan. Het heelal vertelt haar dat de dingen zijn zoals ze zijn, en dat aanvaarden soms een betere optie is dan dwangmatig proberen om alles naar je hand te zetten. Soms zijn er geen antwoorden en is toekijken alles wat je kan doen – simpelweg omdat het groter is dan jij.
|
 U I T E R L I J K
A L G E M E E N
Lengte: 1.57 m
Gewicht: 39 kg
Ogen: goud met kleine, rode puntjes
Huidskleur: zongebruind
Haarkleur: een mix van nootbruin, goud en een vlaag van rood
Kapsel: lang en enigszins gekruld, geen specifiek kapsel
V E R S C H I J N I N G
lichaam: met haar nauwelijks 1.60 en nog geen veertig kilo, valt Mohave bij uitstek in de categorie 'bijzonder fragiel'. Dat zou sexy kunnen zijn, ware het niet dat 'graatmager' ook wel bij haar past. Haar ribben zijn zonder al te veel moeite te tellen, en haar heupbenen zijn duidelijk zichtbaar. Ze heeft een rond gezicht met grote, goudachtige ogen en fijne wenkbrauwen, smalle lippen en een kleine neus. Ze zou een bijzonder mooi meisje kunnen zijn, ware het niet dat ze meer vet nodig heeft om werkelijk aantrekkelijk te zijn. Haar benen zijn relatief lang, haar bovenlichaam kort, haar borsten klein. Ze heeft smalle, lange vingers met kort afgeknipte nagels. Ze zweeft ergens tussen het zijn van een vrouw en een meisje: ze heeft het begin van de vrouwelijke vormen, maar is simpelweg te klein om ouder beschouwd te worden dan een kind.
houding: in een oogopslag doet Mohave vooral denken aan een vos: ze is even klein en even vlug. Ze beweegt zich voornamelijk in de schaduwen en heeft de bijzondere gave om zich onzichtbaar te kunnen maken – niet letterlijk, maar ze weet op te gaan in de schaduwen, waardoor ze al snel vergeten wordt door de menigte. Doorgaans houdt ze zich klein, duikt in elkaar, en haast zich overal langs, maar wanneer ze aandacht nodig heeft, weet ze haar geringe lengte volledig te benutten. Het is het dierlijke in haar wat ze naar buiten weet te brengen, wat resulteert in een bijzonder charismatisch en gracieus persoon.
kleding: het liefst zou Mohave helemaal niet aan kleding doen. Ze heeft een hekel aan de stof die op haar lichaam schuurt en de kleuren die nooit voldoen aan wat zij zou willen dragen. Maar omdat ze toch iets aan moet doen, al is het maar om ongewenste intimiteiten te voorkomen, draagt ze vaak simpele shirts en korte broeken. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze ergens een doek vandaan getoverd heeft om als top te dragen, of een oversized shirt aan stukken gescheurd heeft zodat het niet meer bedekt dan haar decolleté en ribbenkast. Verder kiest ze vrijwel altijd voor zeer korte spijkershorts en vrijwel nooit voor rokjes: wetend dat een rokje haar bewegingsruimte nog meer in zou perken.
sieraden: iets anders wat niet aan haar besteed is, is het dragen van sieraden. Uit ervaring weet Mohave dat ze de vervelende gewoonte hebben om te blijven haken en te breken, waardoor ze veelal niet alleen het sieraad beschadigt, maar ook zichzelf. Toch draagt ze al van jongs af aan een dun gouden bedelarmbandje en heeft ze jaren geleden twee ringetjes in de bovenkant van haar linkeroor laten schieten – eveneens goud. Als ze verder al sieraden draagt, dan is het vrijwel nooit voor langer dan een paar uur en ze zijn altijd van goud of koper.
kleuren: even kieskeurig als ze is in haar materiaalkeuze voor de sieraden, is ze in de keuze van de kleuren die ze draagt. Meestal komt haar kleurenpalet niet verder dan verschillende tinten rood, soms gecombineerd met groen of geel. Een enkele keer wil ze nog wel eens een warme tint roze dragen en ook bruin komt voor. Dat er ook kleuren als blauw en paars bestaan, is duidelijk een verhaal dat niet Mohave besteed is.
F Y S I E K E G E S T E L D H E I D
eeuwige honger: hoewel Mohave haar dag hoofdzakelijk lijkt te vullen met twee bezigheden – eten en slapen, verraadt haar graatmagere figuur dat ze niet erg gevoelig is voor voedsel. Dat is makkelijk als je van eten houdt, maar Foxy weet dat het ook bergen energie kost: haar lichaam kan immers geen gebruik maken van zijn eigen vetten voor energie. Met als gevolg dat alle misère altijd in één keer lijkt te komen: de energie uit het voedsel heeft ze nodig om te bewegen, waardoor er geen ruimte over blijft voor vetten die omgezet worden in lichaamswarmte. Dat heeft tot gevolg dat zodra het kouder wordt, ze het niet alleen koud heeft, maar ook continue moe en hongerig is. Immers, haar lichaam rilt om zich op te warmen, wat ook energie kost, en om die energie aan te vullen moet ze eten, maar om het eten te vinden, moet ze bewegen, waardoor ze weer vet verbrandt – alsof ze het nog niet koud genoeg had.
de jacht: ze mag dan mager en altijd hongerig zijn, er mag ook gezegd worden dat Mohave bijzonder goed bespierd is – zeker voor haar ranke gestalte en dat ze er alles aan doet om haar conditie op pijl te houden. Hoewel ze vaak last heeft van kleine pijntjes en kwaaltjes door het gebrek aan vet op haar lichaam, laat ze zich daar nooit door hinderen en voelt ze het ook vrijwel niet meer. Ze is razendsnel en vaak sterker dan verwacht wordt. Het enige waar ze voor moet uitkijken is dat ze bijzonder kwetsbaar is. Haar lichaam mag dan misschien getraind zijn, soms grenst haar moed aan roekeloosheid en het zou niet de eerste keer zijn dat ze wat breekt.
zintuigen: haar andere sterke punt zijn haar uitmuntende zintuigen. Ze heeft bijzonder scherpe ogen en een zeer goed ontwikkeld gehoor en reukorgaan. Waar de meeste mensen uitsluitend vertrouwen op hun ogen – en daarmee de negentig procent van de wereld missen, weet Mohave al haar zintuigen tot het uiterste te benutten. Ze hoeft niet onzeker te zijn in een plotselinge donkere ruimte, en ze hoeft ook niet bang te zijn dat ze van achter aangevallen zou worden: haar oren waarschuwen haar altijd op tijd. Daarnaast helpt het oppikken van de vele subtiele geuren ook om haar toch al hongerige maak gevuld te houden. Zoals alles waarin ze uit blinkt – en onderdoet, vult dit haar wezen als roofdier aan.
|
 I N N E R L I J K
P E R S O O N L I J K H E D E N
miss independent: in de eerste plaats is Mohave een meisje dat alles zelf doet. Tenzij het haar dood betekent, zal ze niet om hulp vragen – en zelfs dan zal ze nog drie keer nadenken of die hulp daadwerkelijk wat toevoegt. Ze weet dat het makkelijker is om schulden te maken dan om ze in te lossen en het staat haar absoluut niet aan als mensen een claim op haar zouden kunnen leggen. Ze heeft een zeer onafhankelijke geest en zeer diepgaande behoefte naar vrijheid. Dit kan resulteren in zeer koppig gedrag en rebellie tegenover haar volledige omgeving. Mohave wordt liever door schade en schande wijs dan dat ze om hulp zal vragen. Uiteindelijk gelooft ze dat ze beter leert van het maken van haar eigen fouten dan het opvolgen van goed bedoelde adviezen.
een roofdier: net als een vos, heeft Mohave de wilde gratie van een jager, maar is ze in feite niets meer dan een rover: ze snel en behendig en steelt liever wat ze nodig heeft dan dat ze datgene bejaagt en uiteindelijk zorgvuldig binnenhaalt. Net als de vos verschuilt ze zich behendig achter listen en snelle woorden en weet ze mensen vaak zonder al te veel moeite voor de gek te houden. Ze is hoogst intelligent en heeft een gave om de weg van de minste weerstand te vinden. Het kost haar veelal geen moeite om precies door de mazen van de wet te schieten en zo datgene voor elkaar te krijgen wat ze krijg bereiken wilt. Ze heeft geen hoogvliegende motieven en is niet bijzonder ambitieus: voor haar is het genoeg om het levend en enigszins gelukkig door de dag te maken. De tevredenheid van het 'nu' is verreweg belangrijker dan het geluk op de lange termijn – en net als de meeste jong volwassenen heeft ze er veel moeite mee om naar de toekomst te kijken: waarom zorgen maken over morgen als vandaag goed is?
verleiding: ze mag dan klein en graatmager zijn, Mohave weet dat ze iets over zich heeft dat haar aantrekkelijk maakt. Het is de charme van moeder natuur: een gracieuze dierlijkheid die ze vermoedelijk van haar vader geërfd heeft – al was het maar omdat haar moeder te bescheiden was om zich werkelijk over te geven aan een dergelijk wilde instinct. Iets waar Mohave geen enkel probleem mee heeft: ze weet hoe ze haar lichaam moet gebruiken om anderen te manipuleren in haar wensen. Daarbij is ze bereid om heel ver te gaan, vaak ver voorbij de grenzen van vele anderen. Ze weet dat de natuur een wisselwerking is van geven en nemen, waarbij duwen beloond wordt met trekken. Het is een dans, en wetende dat dansen een van de sensueelste dingen in het universum is, kost het haar maar weinig moeite om zich volledig over te geven aan de regels van dit soms haast angstaanjagende spel. Om altijd even soepel weg te dansen van de handen of wensen die te bezitterig te zijn – of wensen om haar te begeren op een manier die haar vrije geest zou temmen. Uiteindelijk is zij de jager en niet de prooi. Zij bepaalt het ritme, zij verleidt en zij verlaat. Niet andersom. Nooit andersom.
G E V O E L E N S
eksteroog: Mohave mag zich dan niet hechten aan materialistische dingen als sieraden en kleding, dat betekent niet dat ze geen voorliefde heeft voor mooie dingen. Met name als die dingen glinsteren en flonkeren, kost het haar de grootste moeite om haar blik af te wenden en haar watervlugge vingers in bedwang te houden. Misschien is het de vos in haar die geen moeite heeft om dingen te roven, maar wie de schatten aanschouwt die ze in de afgelopen zestien jaar verzameld heeft, zou haar net zo makkelijk uitmaken voor een ekster. Mohave heeft een voorliefde voor diamanten, glas en kristal en in haar schuilplaats in de ruïnes heeft ze een kamer waar het zonlicht op de laatste uren van de dag naar binnen valt. De uren die door de wetenschappers ook wel de uren van het gouden licht genoemd worden, omdat alles in de stralen van de zon op dat tijdstip door goud overspoeld lijkt te worden. Als Mohave daar dan haar edelstenen uit stalt, is dat een schouwspel waar ze makkelijk haar ziel aan zou kunnen verliezen. Denk echter niet dat je haar kan verleiden met glinsterende kronen en prachtige spiegels: ze zal ze liever van je stelen dan een schuld op te lopen. Denk aan de ekster die de kat uitlacht die hem probeert te vangen: hij krijgt altijd wat hij wil, zonder zijn veren te beschadigen.
can I trust in my own heart? Hoe stoer deze ranke jongedame ook zijn mag, in haar hart huizen grote onzekerheden. Ze is zich er maar al te bewust van dat ze een bastaardkind is van een onbekende vader – waar haar moeder geen woord over kwijt wil. Voor Mohave zou ze net zoveel het resultaat kunnen zijn van een zeldzame magische romance, als van een gewelddadig en ongewild samenzijn. Van huis uit heeft ze niks mee gekregen om trots op te zijn, en haar omzwervingen over de wereld zijn niet uitsluitend het resultaat van de roep in haar bloed, maar ook van de onzekerheden in haar ziel. Haar geboorteplaats is nooit haar thuis geweest en waar anderen een toekomst uitstippelen en weten wat ze willen bereiken in het leven, vlucht Mohave in het 'nu' om niet naar de onzekerheden van morgen te hoeven kijken.
the most complex thing is simplicity Mohave is doorgaans snel afgeleid en zeer rusteloos, maar schuif een puzzel met duizend stukjes onder haar neus en ze kan uren stil zitten. Ze is niet het type dat gefrustreerd raakt omdat ze het totaal plaatje niet bij de hand heeft, of omdat ze het juiste stukje niet kan vinden. Ze hoeft evenmin eerst de hoeken en randen neer te leggen om de puzzel compleet te maken. Doorgaans doet ze niet eens een poging om zo gestructureerd te werk te gaan. Voor haar gaat het niet om het eind resultaat maar om het puzzelen zelf. Het staat voor haar voor het leven waarbij je soms daar een stukje neer legt en dan weer ergens anders vergaat. Het is bijzonder intrigerend om te zien hoe uiteindelijk het eindresultaat tot stand komt – om het daarna zonder schroom of schuldgevoel weer af te kunnen breken. Uiteindelijk is er altijd tijd om weer opnieuw te beginnen. Waar het leven haar veelal voor de voeten loopt, heeft ze bij het puzzelen altijd alle controle in handen: simpelweg omdat er voor haar niks bestaat wat kan mislukken aan een puzzel. Als niet alle stukjes aanwezig zijn, dan moet het maar zo zijn, dan is het ook goed. En dan is het ook af, zelfs als dat betekent dat het eind resultaat gevuld is met gaten.
B I O G R A F I E
over het leven: geboren als dochter van de vooraanstaande Lady Elaenor, is Mohave opgegroeid in een omgeving van overvloed – en leegte. Want waar geld het belangrijkste goed is, wordt makkelijk vergeten dat liefde niet gekocht kan worden. Het is makkelijk om je te verschuilen achter zakelijke verplichtingen, wanneer je ziel te donker is om onder ogen te kijken. Als bastaardkind is Mohave altijd ondergeschikt geweest aan haar oudere broer en zus en heeft als enige de werkelijke lessen van het leven geleerd: geluk kan je niet vinden in de dingen buiten jezelf. Het is niet iets wat voortkomt uit mooie kleren of dure sieraden. Geluk nestelt zich in een tevreden hart en een voldane geest. Geluk komt van binnenuit, niet van buitenaf. Je kan alleen werkelijk gelukkig zijn wanneer je jezelf in de spiegel in je eigen ogen kan kijken en tevreden kan zijn met wat je daar vindt – en hoe kan je tevreden zijn wanneer je andere vertrapt omdat ze minder geld hebben? Of omdat hun vader niet de vader is van hun broers en zussen? … Of wanneer je niet weet waarom je bent waar je bent en weet dat je geen vrede kan vinden in de manier waarop je nu leeft. Want dat is wat Mohave ziet wanneer ze in de spiegel kijkt, in haar eigen gouden ogen. De blauwe plekken van lang geleden zijn vervaagd, maar dat een jurk niet meer dan een handig hulpmiddel is om de mishandelingen te verbergen, zal ze nooit vergeten.
een outsider: het was voor Mohave een opluchting om naar school te mogen gaan, omdat ze daarmee weg mocht van huis en kon gaan studeren. Hier werd ze niet langer meer opgesloten in de gouden kooi, waarbij nooit iemand verder keek dan de prachtige spiegels en gedetailleerde portretten. Ze is altijd al een kind van de straat geweest: iemand die veel buiten was en zich vaak tot ver na etenstijd vermaakte tussen de marktkramen en in de smalle stegen. Sinds haar aankomst op school is dat alleen maar erger geworden: haar slaapkamer kent geen enkele vorm van persoonlijke bezittingen en ze slaapt er vrijwel nooit. Als ze er al de nacht doorbrengt, dan komt ze ver na zonsondergang aan en is ze ver voor het ontbijt alweer vertrokken. Onafhankelijk van de temperatuur brengt ze vaak hele dagen en nachten buiten door, meestal alleen – zich maar al te bewust van de hypocrisie van mensen, naast haar diepgaande behoefte om onafhankelijk te zijn. Hoewel ze al meerdere keren gepakt is en op haar lazer heeft gehad, laat ze zich er niet van weerhouden om de regels te overtreden. Alles beter dan opgesloten te zitten tussen vier muren.
|
 тнe ѕнe-ғoх lαυɢнѕ lιĸe ɢod
Only seventeen, but she walks the streets so mean. It's alarming truly how disarming you can be. She says 'you don't want to be like me: looking for fun, get me high for free, I'm dying'. She says 'you don't want to get this way: street walking at night, and a star by day, it's tiring.' The boys, the girls, they all like Carmen. She gives them butterflies, bats her cartoon eyes. She laughs like god, her mind's like a diamond.
- Code:
-
[center][img]http://imageshack.us/a/img706/1487/kader4.png[/img] [table align=center cellpadding=0 cellspacing=0 width=500 height=400][td valign=top]<div style='padding-right: 5px; margin-top: 10px; margin-left: 10px; margin-right: 10px; margin-bottom: 10px; width: 480px; height: 380px; overflow: auto; text-align: justify;'>[color=#850000][size=12]тнe ѕнe-ғoх lαυɢнѕ lιĸe ɢod[/size][/color][color=#000000][size=10][font=Verdana] T E X T <3[/font][/size][/color]</div>[/td][/table][/center] The lost and insincere, they think I need to hear what's in their empty eyes. We're few and far between. We've hardly been serene. But stand up to their lies. He took me in arms, but then he squeezed too hard. He wouldn't let me breathe. It's been too many years, I've hurt too many times to give up everything. The way I've been confused, the way that I've been used and spit out on your dime. And still you lead me on, and still you tear me down and say it's in my mind. Well I've seen hell and back, I've hidden in the dark with no one there at all. I've scraped us back to life. I've laced up both my boots so try and twist the knife. I am steel, I don't feel anything at all. Anything at all.
|
| |
|
