»What will we do with a drunken sailor.

Subject: »What will we do with a drunken sailor. Wed Jan 02, 2013 4:31 am

Women, money, and a good time…

Met zijn handen in zijn zakken liep hij nuchter over de kade van de haven. Zijn ogen vlogen over de tientallen bootjes die in het water lagen. Golven waren er niet, al heel lang niet meer, dus ze lagen rustig stil op hun plek. De meeste bootjes waren al leeg geroofd, eigenlijk allemaal. Alle plekken waar voedsel kon zijn, was overhoop gehaald in een wanhopige poging ook daadwerkelijk voedsel te vinden. Drank, dat was er in overvloed ja, hellyeah. Gelukkig maar, want meer dan twee dagen zonder drank? No way dude. Like, het was dan wel slecht voor je en shizzles. Je hersenen stierven ervan af ofzo, maar boeiend? YOLO.
Een klein grijnsje speelde om zijn lippen, hij hield van de FAKZ, hoewel het soms ook heel erg afzien was. Hij had altijd Perrie nog, no mather what right? Een weird gevoel kwam opspelen in zijn buik. Zou ze zich die nacht nog herinneren? Hij in ieder geval wel, met vlagen dan. Hij had nooit verwacht dat ze het toe zou laten, zoals altijd had hij het geprobeerd. En meestal kreeg hij een paar klappen en dan hield hij het wel even voor gezien. Maar dit keer niet. Ze was ook wel heel erg dronken geweest, gezellig dronken, dat nog wel.

Opnieuw zocht hij naar vermaak, zijn ogen vlogen rond en al snel bleven ze steken op een nog redelijk goed onderhouden bootje. Hij slofte er op zijn gemakje naar toe, ondertussen schoof hij zijn knuppel uit de schede om die vervolgens bij het omtapte deel vast te klemmen. Je wist maar nooit hier. “Yooo, iemand?” Riep hij luid, maar niet schreeuwend toen hij op het raam van de boot klopte.
Toen hij de conclusie trok dat er niemand was, stapte hij op de neus en opende toen de deur naar het kamertje erachter, weetjewel. De kajuit ofzo? Dunno. Hij liet zijn blik rond glijden, zo te zien was alles hier al weg, hij had eigenlijk ook niet anders verwacht. Maar was alleen op zoek naar een slaap plek. Het leek hem beter vannacht even niet thuis bij Perrie te slapen. Hij liep gebukt door de kleine ruimte, het was geen klein bootje. Ook niet groot ofzo, gewoon… normaal. Kalm schoof hij alle gordijnen dicht. Hij gooide wat troep door de nog open deur naar buiten om zo een ‘leefbare’ ruimte te creëren. Normaal boeide het hem niet zo, maar ergens in zijn achterhoofd was er dat gevoel van, ja. Gewoon, deze boot was van iemand, of nou ja, van iemand geweest. Dus moest hij het met respect behandelen right?
Niet dat hij dat bij hun huis ook deed, maar whatever. Dit was anders.

Met een plof liet hij zich vallen op het bed achter in de boot, een stapelbed. In zijn hand hield hij een fles wijn, hij had het nog gevonden in een voorraadkast ofzo. Iniedergeval een kast die als voorraadkast hoorde te dienen. Hij trok de kurk uit de hals en zette het aan zijn lippen. In een paar slokken had hij al meer dan een kwart van de fles leek. Een warme gloed gleed omlaag langs zijn keel. Hij hield van het gevoel. Een tevreden glimlach kwam op zijn gezicht te staan. Hij sloot zijn ogen om van het moment te genieten, het was helemaal stil buiten. Wat best weird was, want meestal werd er wel herrie geschopt. Misschien hoorde hij het wel gewoon niet.
Hij nam nog een paar slokken, hij opende zijn ogen tot spleetjes om te kijken hoeveel er nog in de donkergroen gekleurde fles zat. Bijna niks dus, een bodempje. Hij liet het naast het bed uit zijn handen glijden om vervolgens in een diepe slaap te belanden.

»Sorry, flut, moet inkomen.

Subject: Re: »What will we do with a drunken sailor. Fri Jan 04, 2013 9:33 am

_{Shit, nu was het echt gedaan met haar. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan op dit moment. Perrie had zichzelf al die tijd zo beloofd dat ze voor haar 16 nog.. Puur zou blijven, weetjewel. Maar nee hoor. Door dat kuttige drank was alles verpest. Door die fucking drank.. Alles kwam daardoor. Ze keek in de badkamer spiegel en haalde een hand door haar bruine, lange haar wat eigenlijk vrijwel meteen goed zat. Ze keek fronsend naar haar spiegelbeeld. Haar uiterlijk was niets veranderd, maar toch had ze het idee dat iedereen aan haar kon zien dat het gebeurd was. Ze schudde met haar hoofd en probeerde de beelden uit haar hoofd weg te dringen. Het waren niet eens vlagen wat ze kon herinneren, nee, ze kon gewoon nog alles beeld voor beeld voor zich roepen. Elk moment, elke aanraking. Nee, ze was het er niet mee eens. Het had op z'n minst speciaal moeten zijn, haar eerste keer. Maar stoned en helemaal dronken was niet bepaald speciaal. Dat was ranzig. Ze zuchtte even toen ze een vleug van braaksel op voelde komen en naar de wc pot rende om alles eruit te gooien. Het kwam niet alleen door de hoeveelheid alcohol die ze de nacht daarvoor naar binnen had gezopen, deels wel natuurlijk, maar het werd vooral veroorzaakt door iets veel ergers.. Ja, ze had het al gemerkt. Ze was zwanger. Na minder dan 24 uur had ze het al door, maar op één of andere vage manier groeide de baby's in de FAKZ extreem snel. En misschien bij Perrie nog wel sneller omdat ze ook nog eens een freak was. Ja, een freak. Ze dacht er liever niet aan, draaide zich met een ruk om en liep de badkamer uit. Ze moest het Kid vertellen. Shit. Uiteindelijk moest ze het iedereen vertellen. Iedereen zou weten dat zij het sletje was wat op haar 15e een kind zou krijgen. Damn, zo wilde ze niet bekend staan. Ze sloeg haar ogen neer en liep trede voor trede de trap af, de straat op. Ze wist niet waar Kid was, dus vroeg ze aan een aantal mensen of ze wisten waar hij was. De meeste kenden Kid wel, dus was het geen probleem om erachter te komen in welke richting hij was gegaan. De haven. Ze zuchtte even en liep er toen heen. Fijn, kon er ook wel bij. Perrie was altijd zo zeeziek als de pest. Als hij maar niet in een boot zat ofzo. Met grote passen liep ze richting de haven. 'Kid?' Schreeuwde ze luid waarna ze het gebied uitkamde. Echter was er geen spoor van dat joch te bekennen. Perrie begon te vermoeden dat ze een boot in moest, wat niet bepaald een fijne gedachte was voor het meisje. Met bibberende knieën liep ze de eerste de beste boot in, waarin ze Kid slapend aantrof. Met drank naast zich, natuurlijk. Wanneer niet hè? Het was een feit, Perrie haatte drank vanaf nu. Ze had zichzelf dan ook voor genomen geen druppel meer te drinken, al vroeg ze zich toch wel sterk af of ze zich aan die belofte zou kunnen houden. Met knikkende knieën liep ze richting het bed waar Kid op lag en tikte ze met haar vinger op zijn wang. Ze keek naar hem, maar niet met de blik die ze normaal gesproken had. Het was een zorgelijke blik, eentje die je niet vaak zag. Ze zuchtte toen hij niet wakker werd en ging op zijn buik zitten. Perrie was totaal niet zwaar, vooral niet met de hoeveelheid eten die er op het moment nog was in de FAKZ. Met haar hoofd hing ze boven het zijne. 'Wake up Kiddo,' zei ze mierzoet. Een klein kusje drukte ze op zijn voorhoofd waarna ze hem een stomp in zijn buik gaf. Kid was vrij zeker een stuk sterker dan zij was, dus zou hij haar makkelijk van zich af kunnen werken. Maar het ging om het idee.

OOC;; Omfg, zo slecht, sorry ;-;}

Subject: Re: »What will we do with a drunken sailor. Fri Jan 04, 2013 10:54 am

Women, money, and a good time…

Zonder ook maar te bewegen lag hij in een diepe slaap. Het boeide hem eigenlijk niet dat hij eerst een fles wijn leeg had gezopen en daarna gelijk was gaan pitten, het boeide hem ook niet als het slecht voor hem was. Want tegenwoordig was alles slecht voor je, like, hij kon toch geen drinkwater uit de kraan drinken omdat de meeste leidingen waren afgesloten of kapot waren gegaan. Dus dan was drank de enige optie right? En ja, als hij na een paar flesjes bier ofzo ging liggen, sliep hij snel. In combinatie met drugs werd hij echter gezellig en druk. Dunno why, het was gewoon zo.
Door een droom kwam er toch wat beweging in zijn lijf, een nachtmerrie ofzo, dat was het.

“Keith waar ben je?!” Het jongetje kneep zijn ogen tot spleetjes, hij was aan het spelen, op zijn nieuwe spelcomputer. Een super cool ding, en niemand van zijn vriendjes had er één. Hij wel, gekregen van zijn oom. “Hieeer!” Gilde hij schel terug, het blonde jongetje legde braaf zijn speelgoed weg en stond op. Zijn oren vingen het geluid op van zijn oom die de trap op kwam. Zijn zus moest ergens op zolder zitten, met haar barbies ofzo. Hij richtte zijn ogen op toen er een grote man de deur open deed, zijn oom kwam op hem af lopen en woelde met zijn hand door de blonde pieken van Keith. “Keith, ga even op bed zitten jongen,” Sprak de man kalm met een zware stem. Een glimlachje sierde het kleine gezichtje van de jongen. Hij draaide zich om en kwam met een plof op zijn dekbed met auto’s erop te zitten. Zijn lachje verdween toen hij zag dat oom Sam helemaal niet vrolijk keek, “Keith, er is iets ernstigs gebeurd met je ouders… ze,” Even bleef de man haken, slikte en probeerde het opnieuw, “Ze zijn dood.” Fronsend keek het kleine jongetje zijn oom aan, wat bedoelde hij? Waren ze nu onder de aarde, net als hun kat? Nee, dat kon niet! Dat mocht niet. Nee. “Neeee!” Schreewde hij, er begonnen tranen in zijn ogen te prikken. Woedend stond de negen jarige Keith op. Hij smeet de deur open en rende de trap af, alles begon te duizelen. En toen werd het zwart.

Met een schok werd hij wakker, hijgend kwam hij overeind. Het was inmiddels pikkedonker in de boot, een enkel licht van de sterren. En in de FAKZ raakte je daar aardig aan gewend.
Hij gaf zichzelf een klap en schudde daarna even met zijn hoofd, alsof hij zijn droom uit zijn kop schudde. Niet dat het hielp, want waarschijnlijk zou hij hem nog dagen bij zich dragen. Of hij moest meer zuipen, ja, dat was de oplossing. Zijn ogen gleden terug naar de bijna lege fles wijn. Met een kreun bukte hij om hem op te pakken en dronk hij het laatste beetje uit de fles. Toen liet hij hem weer terug op zijn plek vallen. Hij bracht zijn lichaam terug op bed en viel opnieuw in slaap.
Hij hoorde niet dat er iemand de boot binnen kwam, daar had de drank hem teveel voor aangetast.
Even kromp zijn maag samen toen hij een gewicht op zijn middel voelde. Moeizaam gleden zijn ogen open, maar vielen gelijk daarna weer dicht. Hij vroeg zich af wat er op hem lag, of zat, of whatever. Maar was te… slaperig om er achter te komen. Toen voelde hij haren in zijn gezicht kriebelen, hij dacht aan zijn kat, die altijd bij hem kwam, en dan met zijn snorharen in zijn gezicht wreef. Maar zo voelde dit niet, het voelde anders. 'Wake up Kiddo,’ toen wist hij het, het was Perrie. En niet meer dan een tel later voelde hij haar zachte lippen op zijn voorhoofd.

“Ugh,” Kreunde hij toen hij met vrij veel kracht een vuist in zijn maag voelde steken. Hij kromp ineen maar doordat Perrie boven hem zat ging dat niet echt makkelijk. Zijn ogen inmiddels geopend keek hij naar het beeldschone meisje dat zojuist haar vuist in zijn maag had geplant. Waarom moest ze hem altijd pijn doen? Like, dat was niet nodig ofzo.
Smekend keek hij haar aan, en toen viel het hem op dat er iets anders was. Er klopte iets niet, haar gezicht, het… was niet zoals het hoorde te zijn. Ze keek bezorgd, of iets wat daarop leek, hij kon het niet helemaal plaatsen. “Wat is er?” Bracht hij nog moeizaam uit van de stomp. Hij liet haar maar zitten waar ze zat, boven op hem. Want ja, gewoon. Elke aanraking van haar voelde goed. Ze zat zo ongeveer op zijn bovenbenen nu, waardoor hij de ruimte had omhoog te komen. Hij bracht zijn armen achter zijn lichaam en drukte zich omhoog. Nu waren ze ongeveer op dezelfde hoogte. Haar zorgelijke gezicht vergetend drukte hij met gesloten ogen zijn lippen op die van haar. En ging dieper op de kus in. Hij was vergeten dat dit het uitlokken was voor nog een stomp, hij was ook echt werkelijk een idioot.